مغولِستان، کشوری محصور در خشکی در آسیای شرقی میباشد که در شمال با روسیه و در جنوب با جمهوری خلق چین هممرز است. همچنین مغولستان از کشورهای کمتراکم و کم جمعیت قاره آسیا است که جمعیت آن، سه میلیون و ۱۴۵ هزار نفر میباشد که ۹۵ درصد از آنها مغول و حدود ۴ درصد از اقلیت قزاق هستند. بیش از ۴۵ درصد مردم این کشور نیز در شهر اولانباتور، پایتخت آن زندگی میکنند.
زبان رسمی این کشور مغولی است که به دو خط سیریلیک و مغولی نوشته میشود. مذهب ۵۳ درصد از مردم آن بودیسم تبتی است و حدود ۴۰ درصد نیز بیدین هستند. واحد پول این کشور توگروگ نام دارد و نظام سیاسی آن جمهوری پارلمانی است.
مغولستان تنها با روسیه و چین مرز دارد و با وجود این که نوزدهمین کشور بزرگ جهان از نظر مساحت است اما کمتراکمترین کشور مستقل جهان از نظر جمعیت بهشمار میآید. مغولستان همچنین پس از قزاقستان دومین کشور بزرگ محصور در خشکی در جهان است.
کشور کنونی مغولستان توسط پادشاهیهای گوناگونی ازجمله شیونگنو، شیانبی، روران و گوگترکها فرمانروایی میشد و چنگیزخان در سال ۱۲۰۶، امپراتوری مغول را در این نواحی برپا کرد. پس از فروپاشی دودمان یوآن، مغولها به همان روش دیرین درگیریهای قبیلهای و یورشهای هراز گاهی به مرز چین بازگشتند. مغولستان در سدههای ۱۶ و ۱۷ میلادی تحت نفوذ بوداگرایی تبتی درآمد و در پایان سده هفدهم تمامی مغولستان بخشی از قلمرو دودمان چینگ شد. پس از فروپاشی سلسله چینگ در سال ۱۹۱۱، مغولستان نیز اعلام استقلال کرد اما ناچار شد برای مستحکم کردن استقلال واقعی خود تا سال ۱۹۲۱ با جمهوری چین مبارزه کند. رسمیت بینالمللی استقلال مغولستان در سال ۱۹۴۵ انجام شد.
پس از آن، این کشور بهشکل فزایندهای زیر نفوذ اتحاد جماهیر شوروی قرار گرفت و در سال ۱۹۲۴ جمهوری خلق مغولستان شکل گرفت و سیاستمداران آن دنبالهروی سیاستهای شوروی شدند. پس از فروپاشی نظامهای کمونیستی در اروپای شرقی که در اواخر ۱۹۸۹ روی داد، مغولستان نیز در اوایل سال ۱۹۹۰ شاهد یک انقلاب دموکراتیک در داخل کشور بود که باعث تشکیل نظام چندحزبی و تنظیم یک قانون اساسی در سال ۱۹۹۲ شده و این کشور را به سوی اقتصاد بازار آزاد سوق داد.
