- به رغم عدم شناسایی اسرائیل از سوی جمهوری خلق چین تا سال ۱۹۹۲، همکاری میان دو کشور از نخستین سالهای شکلگیری اسرائیل با فراز و نشیبهای مختلفی تداوم داشته است.
- در آغاز دهه ۱۹۹۰، ارتش آزادیبخش خلق چین تلاش کرد تا از فناوری نظامی اسرائیل برای تقویت توان نظامی خود استفاده کند. این موضوع در حالی بود که اسرائیل دسترسی آسانتری به تجهیزات نظامی آمریکا داشت.
- در سالهای بعد جریان تسلیحات اسرائیل به چین باعث ناراحتی دولت بیل کلینتون شد و به تدریج سرویسهای اطلاعاتی آمریکا زنگ خطر را به صدا در آورند.
- در سال ۱۹۹۹، در گزارشی از سوی دولت آمریکا به طور خاص در مورد انتقال فناوریهای نظامی آمریکا (هدایت موشکی، هواپیمای اویونیک) توسط اسرائیل به جمهوری خلق چین ابراز نگرانی صورت گرفت.
- در ژوئیه ۲۰۰۰، دولت ایهود باراک در اسرائیل، تحت فشار آمریکا تصمیم دشواری را برای لغو قرارداد فروش چهار هواپیمای هشدار اولیه Phalcon که برای جمهوری خلق چین در نظر گرفته شده بود، گرفت.
- از سال ۲۰۰۴، تحویل تسلیحات به چین از سوی اسرائیل به طور کامل متوقف شد.
- در طول سالهای ۲۰۱۳-۲۰۱۴ مجدداً شاهد تحول روابط چین و اسرائیل هستیم که سفر بنیامین نتانیاهو، به پکن در می۲۰۱۳، نقطه شروع آن بود.
- این نقطه عطف را میتوان نتیجه چندین عامل دانست. اولین و واضحترین آن، به منطق اقتصادی مربوط میشود. اسرائیل در ظهور چین فرصتی را میدید که نباید از دست داد. نتانیاهو مانند همسایگان عرب خود، قصد داشت کشورش را به یک مرکز در نقشه طرح کمربند و جاده چین تبدیل کند.
- علاوه بر این، ظهور شی جینپینگ و اختلافات میان نتانیاهو و اوباما از دلایل دیگر تحول در روابط چین و اسرائیل در اوایل دهه ۲۰۱۰ به بعد بود.
- در این دوره، تجارت بین دو کشور از ۵۰ میلیون دلار در سال ۱۹۹۲ به ۱۱ میلیارد دلار از سال ۲۰۱۶ افزایش یافت.
- در دهه ۲۰۱۰، چینیها سرمایهگذاریهای استراتژیک بزرگی را در اسرائیل به عهده گرفتند.
- در سال ۲۰۱۴ دو دولت کمیته مشترکی را ایجاد کردند که به همکاری در نوآوری اختصاص داشت.
