چین را نمیتوان صرفاً یک دولت–ملت دانست؛ بلکه باید آن را بهعنوان یک تمدن تاریخی با هویت فرهنگی–فلسفی خاص تحلیل کرد.
این نشست مورخ ۲۳ مهر ۱۴۰۴ برگزار گردید.
در نشست اخیر شورای امنیت، چین و روسیه آشکارا از مواضع ایران دفاع کردند. به نظر شما این حمایتها صرفاً سیاسی است یا میتوان آن را نشانهای از همراهی عملی این دو کشور در مقابله با سازوکار تحریمهای سازمان ملل دانست؟
توافق الزامآور اخیر که پس از برگزاری مذاکرات سهجانبه میان روسیه، چین و مغولستان در پکن و در ادامه دیدار دوجانبه میان ولادیمیر پوتین و شی جینپینگ به امضا رسید، بهعنوان گامی مهم در تعمیق روابط تجاری و انرژی دو کشور تلقی می شود.
ایران در این اجلاس خود را حامی نظم چندقطبی و مخالف یکجانبهگرایی غرب نشان داد.
اجلاس شانگهای را باید همچون بسیاری پدیدههای دیگر معاصر در پرتو تحولات بزرگ جهانی دید.
سازمان همکاری شانگهای نه حامل یک پروژه بزرگ چندقطبی و نه ابزار سلطه چین، بلکه سکویی برای مدیریت روابط پیچیده کشورهای کلیدی اوراسیا است.
سه تمدن کهن بهمثابه قطبهای مستقل پا به پیش میگذارند.
مقامات چینی معتقدند که هزینههای رشد پایین، تورم منفی و شرکای تجاری خشمگین ارزش توجه کردن دارند.