افغانستان همواره از سوی پاکستان و هند به عنوان یک منطقه راهبردی و عمق استراتژِیک شناخته میشود، و هر دو کشور در طول تاریخ معاصر سعی داشته اند تا حد امکان جای پای خود را در این کشور حفظ کنند.
گسترش همکاریهای نظامی، امنیتی و اقتصادی هند و ارمنستان در قفقاز جنوبی، بهعنوان بازتابی از کاهش نفوذ روسیه و فشار ترکیه و آذربایجان، تحولی راهبردی را در منطقه رقم زده است.
نویسنده معتقد است که عدم اشاره شفاف و مجزا به پروژه خط لوله گاز ایران–پاکستان، که تاکنون معلق مانده، میتواند نشانهای از کمانگیزگی یا عدم انسجام شریک پاکستانی در به ثمر رساندن این پروژه باشد.
ارمنستان در طول سال گذشته صادرات خود به روسیه را تقریباً دو برابر کرده است (183%) و در ژانویه تا آوریل 2023، رشد کل گردش مالی تجاری 96% بوده است.
اغلب بدیهی فرض میشود که باید در آسیای مرکزی، درست مانند سایر مناطق جهان، همکاری منطقهای وجود داشته باشد. اما اساس همکاری منطقهای چیست؟ و چرا کشورهای آسیای مرکزی باید بر اساس این منطقه، با این تعریف، همکاری کنند؟
تحلیلگر مسائل اوراسیا میگوید: « در عمل، حتی رسیدن به یک آتشبس پایدار میان روسیه و اوکراین دشوار خواهد بود، چه برسد به صلح کامل. شاید در بهترین حالت، آمریکا بتواند اوکراین را به پذیرش یک آتشبس موقت در جبههها متقاعد کند.»
شاید پررنگترین وجه نشست، نمادها و بازنماییها بود. استقبال با فرش قرمز، دست دادن طولانی و لبخندهای دوستانه، و حتی سواری پوتین در لیموزین زرهی ریاست جمهوری آمریکا ــ که معمولاً تنها به نزدیکترین متحدان اختصاص مییابد.
نشست مشترک موسسه اوربلی ارمنستان و ایراس
بر اساس سناریوهای مطرحشده، پاکستان با توجه به فشارهای داخلی و منطقهای، احتمالا تمایل دارد ضمن حفظ بیطرفی رسمی، از طریق اقدامات دیپلماتیک و همکاریهای غیررسمی به کاهش تنشها کمک کند و از گسترش بحران به جنوب آسیا جلوگیری نماید.