در نگاهی به گذشته، نیمه اول دهه 2010 یکی از پربارترین دورهها در توسعه روابط اروپا و چین بود. در آن زمان، اتحادیه اروپا با احساس فرصت و توانایی برای تنوع بخشیدن به روابط خارجی پس از تحمل بحران اقتصادی، به دنبال نقاط رشد جدید بود و چین به دنبال بازارهای جدیدی برای سرمایه و نیروی کار انباشته بود. شی جین پینگ و تیمش یک اقدام پیشگیرانه را انتخاب کردند که از جمله به راه اندازی تعدادی ابتکار ساختاری برای همکاری با مناطق اروپایی منجر شد. به طور خاص، امکان ایجاد فرمتها بر اساس مدل "X + 1" با کشورهای شمال، جنوب، مرکز و شرق اروپا (CEE) در نظر گرفته شد.