در نگاهی به گذشته، نیمه اول دهه 2010 یکی از پربارترین دورهها در توسعه روابط اروپا و چین بود. در آن زمان، اتحادیه اروپا با احساس فرصت و توانایی برای تنوع بخشیدن به روابط خارجی پس از تحمل بحران اقتصادی، به دنبال نقاط رشد جدید بود و چین به دنبال بازارهای جدیدی برای سرمایه و نیروی کار انباشته بود. شی جین پینگ و تیمش یک اقدام پیشگیرانه را انتخاب کردند که از جمله به راه اندازی تعدادی ابتکار ساختاری برای همکاری با مناطق اروپایی منجر شد. به طور خاص، امکان ایجاد فرمتها بر اساس مدل "X + 1" با کشورهای شمال، جنوب، مرکز و شرق اروپا (CEE) در نظر گرفته شد.
شوک اقتصادی که پس از سقوط جمهوریت در افغانستان رخ داد، سنگینتر از آن بود که مردم و دولت طالبان بتوانند با آن مقابله کنند. انتقال سیاسی، قطع ناگهانی کمکها و وضع تحریمها، توانایی نهادهای مالی و پولی افغانستان را برای مداخله و حمایت از اقتصاد این کشور محدود کرد. برخی نشانههای اولیه حکایت از آن دارند که با بهبود کمکهای بشردوستانه و بودجه دولت و به تبع آن، کند شدن روند نزول اقتصادی، بدترین بخش یعنی سقوط اقتصادی احتمالا رو به پایان است. وضعیت اشتغال و فعالیت در بخش خصوصی، بهبود اندکی را در مقایسه با شرایط سخت سال 2021 نشان میدهد. در این زمینه، سه سناریوی احتمالی در رابطه با اقتصاد افغانستان قابل بررسی است؛ از بهترین حالت که ترمیم سریع و گسترده اقتصاد میباشد تا بدترین حالت که عبارت است از رکود یا سقوط اقتصادی بیشتر.
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک استاد دانشگاه با بیان اینکه ژاپن به دنبال فضاسازیهایی است که خود را از تنهایی استراتژیکی که با توجه به تمرکز غرب بر اوکراین، ایجاد شده نجات دهد، گفت: آمریکا بسیار تمایل دارد که جنوب شرق آسیا تبدیل به اوکراین شود و با درگیری نظامی چین، مهار آن از راه نظامی و امنیتی که آمریکا در آن برتری قطعی دارد، اتفاق بیفتد اما تاکنون چین به هیچ وجه به این سمت حرکت نکرده است.
رحمن قهرمانپور در گپ و گفتی تصریح میکند: «دو کشور ترکیه و روسیه روابط نسبتا خوبی با جمهوری اسلامی ایران دارند؛ بنابراین این دو بازیگر حاضر در روند آستانه و به خصوص اردوغان اقدامی را انجام نمیدهند که بدون هماهنگی با تهران باشد یا تصمیمی اتخاذ نمیکنند که خارج از محور آستانه برای سوریه و ضد منافع تهران باشد.»/مرتضی امین زاده تاکید دارد: «تازمانی که در صحنه عمل ایران نفوذی ملموس همراه با دستاوردهای قابل دفاع در تحولات سوریه، چه در روند آستانه و چه در روند چهارگانه (مسکو - آنکارا- دمشق - تهران) پیدا نکند، نمیتوان این اخبار را مثبت تلقی کرد.
هزینه تنش با جامعه جهانی تنها محدود به فشارهای اقتصادی و تحریم نخواهد بود. حادثه اخیر نشان داد که در میانه فشارهای بینالمللی علیه ایران، چگونه یک رخداد عادی میتواند به مسالهای جدی برای کشور تبدیل شود. تنها نکته قابل درک این است که از تنشزایی هیچ چیزی حاصل کشور نخواهد شد؛ جز هزینه و فشار! شاید همین حالا هم برای تنشزدایی با جامعه جهانی دیر شده باشد
آذربایجان قانون جدیدی را وضع کرده است که فضای بسیار ناچیز را برای فعالیت سیاسی مخالفان ایجاد میکند.