بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین قزاقستان به راهگذر ترانس-افغان میپیوندد استراتژی روسیه در اوکراین در سال ۲۰۲۴ آیا طالبان از موضع خود در خصوص زنان کوتاه خواهد آمد؟ ساختار امنیتی اوراسیا: از ایده تا عمل چالشهای حقوقی تحریمهای اتحادیه اروپا علیه روسیه اهمیت راهبردی اتصال ریلی افغانستان به ترکیه
قزاقستان و ازبکستان نه تنها پس از روی کار آمدن جنبش طالبان همکاری با افغانستان را قطع نکردند، بلکه برعکس، تماسها را تشدید کردند.
مجیب الرحمن (اسم مستعار) که یکی از افسران شناخته شده ارتش پیشین افغانستان بود در مصاحبه با «انتخاب»، می گوید: «دو روز قبل از سقوط کابل، از دفتر مشاور امنیت ملی به «قول اردو»ی (...) تماس گرفته شد و از نظامیان خواستند، علیه طالبان نجنگند تا توافقات سیاسی منعقد شده در قطر به اجراء گذاشته شود. ما بر اساس این دستور از حمله به طالبان خود داری کردیم و جنگجویان این گروه وارد شهرها شدند. آنها به درب ورودی «قول اردو» (کمپ ارتش که در آن بالاتر از بیست هزار ۲۰۰۰۰ نظامی حضور دارند.) آمدند و از ما خواستند تا تسلیم شویم و سلاحهای خود را به آنها بدهیم. ما نپذیرفتیم
پس از مذاكرات نه چندان موفق واشنگتن و مسكو درباره مساله اوكراين و افزايش تنشهاي لفظي ميان امريكا و روسيه، نگرانيها درخصوص آغاز يك درگيري نظامي گسترده در شرق اروپا افزايش پيدا كرده و مقامهاي غربي ادعا ميكنند امكان حمله نظامي روسيه به اوكراين در ماه فوريه وجود دارد. «اعتماد» در گفتوگو با جهانگير كرمي، استاد دانشگاه تهران به بررسي ريشههاي شكلگيري بحران اوكراين و سناريوهاي پيشرو پرداخته است. كرمي معتقد است احتمال حمله نظامي روسيه به اوكراين وجود دارد و تحريم نميتواند دولت روسيه را به عقبنشيني از خواستههاي خود وادار كند. اين گفتوگو را در ادامه ميخوانيد.
پکن دریافته است که وقتی متحدان ایالات متحده برای کمک به واشنگتن مراجعه می کنند، با آمریکای خسته و پریشان مواجه می شوند که تمایل کمتری برای بازداشتن ایران دارد. متحدان امریکا در این بین با عدم قطعیت به سمت پکن متمایل می شوند. بنابراین این باعث می شود که نفوذ چین در امور نظامی خاورمیانه به میزان قابل توجهی افزایش یابد. پکن اکنون تجهیزات نظامی را به اکثر متحدان خاورمیانه ای ایالات متحده می فروشد.
بحران سیاسی در قزاقستان، تحول سریع موضع رسمی روسیه، و متعاقب آن استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان پیمان امنیت جمعی، مجموعه ای از سوالات را در مورد پتانسیل حفظ صلح آینده این سازمان ایجاد میکند.
وقوع بحران اخیر قزاقستان، کرملین را بسیار غافلگیر نمود، بحرانی که بهعنوان اعتراضی علیه افزایش شدید قیمت سوخت آغاز شد و در مدت یک هفته با سرعتی برقآسا در سراسر این کشور پهناور گسترش یافت و نهایتاً در پایتخت سابق، شهر آلماتی به خشونت گسترده کشیده شد. تنها چند روز قبل از سال نو، ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه، در یک نشست غیررسمی در سنپترزبورگ میزبان رئیسجمهور کنونی قزاقستان، قاسم ژومارت توکایف و سلف و حامی بسیار بانفوذش، نورسلطان نظربایف و چند تن از رهبران پس از فروپاشی شوروی بود. باید توجه داشته باشیم که هیچیک از اتفاقاتی که در آن زمان در حال رخ دادن بود، قابل پیشبینی نبود.
سطح تنش میان مسکو و واشنگتن در مسئله اوکراین بالا گرفته است. برخی معتقدند که ایران باید از این تنش برای ارسال گاز خود به اروپا استفاده کند. آینده تنش میان روسیه و آمریکا در اوکراین و تاثیر آن بر ایران چگونه خواهد بود؟
وضعیت تامین امنیت منطقهای در آسیای مرکزی مبهم به نظر میرسد. از یک سو، تقریبا در تمام حوزههای کلیدی (امنیت نظامی، فعالیتهای ضد تروریستی و غیره) مکانیسمهای همکاری چندجانبه وجود دارند که به خوبی شکل گرفته اند. در عین حال، همکاری بازیگران خارج منطقهای (با پتانسیل قدرت بالا و تجربه عملی در تضمین امنیت خود و امنیت جمعی) با کشورهای آسیای مرکزی سطح امنیت منطقه را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. از سوی دیگر، مشارکت کشورهای آسیای مرکزی در سازمانها و ابتکارهای (برنامههای) مربوطه، در واقع میزان علاقه آنها را به ایجاد مکانیسمهای مخصوص خود برای تامین امنیت منطقهای کاهش داده است. روابط نسبتا پیچیده دوجانبه بین کشورهای مختلف منطقه نیز در این امر نقش داشته است.
ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه چه میخواهد؟ این پرسشی است که واشنگتن به سختی میتواند پاسخ آن را پیدا کند، زیرا ما امریکاییها به ندرت خود را جای دیگران قرار میدهیم. دو مقاله مهم که اخیرا توسط "دیمیتری ترنین" در "فارین افرز" و "چاوسوفسکی" در "فارین پالسی" منتشر شده اند سرنخهایی را ارائه میدهند. هر دو مقاله نشان میدهند که رئیس جمهوری فعلی روسیه از سال ۱۹۹۹ نه به دلیل قمار بی پروا بلکه با دقت نظر و حتی منطقی بودن در قدرت باقی مانده است.