علوی‌ها بزرگترین اقلیت مذهبی مسلمان در ترکیه هستند که جمعیت آن‌ها از ۱۲ تا ۲۵ میلیون نفر تخمین‌زده می‌شود.
بعد از کُرد‌ها، بیشترین پرونده شکایت از دولت ترکیه در دیوان اروپایی حقوق بشر، مربوط به علویان می‌باشد.
خودداری دولت ترکیه از شناسایی علوی‌ها به عنوان یک جامعه مذهبی، ثبت نشدن عبادتگاه‌های علوی، تعلیمات اجباری دینی و نبود دادرسی عادلانه در محاکم قضایی از مهمترین انتقادات علویان از دولت می‌باشد.
دیوان اروپایی حقوق بشر با محکوم کردن خودداری دولت آنکارا از اختصاص کمک‌های عمومی دولتی به عبادتگاه‌های علویان، آنکارا را جریمه و این اقدام را تبعیض مذهبی خوانده است.
علویان در تحولات مربوط به تأسیس جمهوری ترکیه، نقش مهمی داشتند اما علیرغم آن، ابتناء سیاست‌های ترکیه بر‌ایده «وطن ترک، هویت ترک، شهروند ترک» باعث شد که بسیاری از حقوق مذهبی و فرهنگی آن‌ها نقض شود.
کشتار ۱۹۹۳ در سیواس، که طی آن بیش از ۳۰ نفر از رهبران و عالمان علوی در آتش سوزی کشته شدند، تلخ‌ترین رویداد معاصر در خصوص علوی‌های ترکیه محسوب می‌شود؟
دلیل تداوم نفرت پراکنی علیه علویان در ترکیه از جمله نشان‌گذار منازل آن‌ها در برخی از شهر‌ها توسط افراد نامعلوم چیست؟
چرا علویان دراعتراضات ۲۰۱۳ استانبول موسوم به پارک گزی در صف مخالفان و علیه دولت بودند؟
با توجه به ریشه تاریخی علوی‌ها در ترکیه، ممنوعیت و محدودیت‌ها در خصوص استفاده از اسامی علوی تحت‌تأثیر چه رویکردی است؟
مصادیق نقض حقوق مذهبی علویان از منظر حقوق بین‌الملل اقلیت‌ها کدامند؟
چرا علیرغم نقش آفرینی علوی‌ها در تأسیس جمهوری ترکیه، حق «مشارکت مؤثر آن‌ها در زندگی عمومی» بر خلاف سایر اقلیت‌های مذهبی نظیر‌یهودیان، مشهود نیست؟
برای مشاهده پاسخ این سؤالات، ویدئوی آقای دکتر احمد کاظمی، پژوهشگر حقوق بین‌الملل، را تماشا بفرمایید.
