پرویز قاسمی، رایزن فرهنگی ایران در قرقیزستان
این مسئله عجیبی هم نیست مثلا ابوالقاسم لاهوتی هم دوره صدرالدین عینی درموضوع فردوسی و هویت او درنهایت باوزیرفرهنگ تاجیکستان به مشکل برخورد کرد. و یا مفاخر فرهنگی ایران زمین که در برخی جمهوری‌های شوروی سابق با استناد به کارهای انجام شده توسط مستشرقین روس بنام این ملیت ها ضبط و مصادره می شود همچنین است زبان فارسی در آسیای مرکزی که شاهد هستیم در برخی متون و منابع روسی از آن بعنوان زبان تاجیکی یاد شده و مورد استفاده قرار گرفته و می گیرد.
قطعا رسالت ما این است که در هر حال از فرهنگ ایرانی و زبان فارسی دفاع کنیم و در این راه نباید پا پس گذاشت و به این مصادره ها رسمیت بخشید. باید پافشاری کنیم این واژه ها درگام اول اصلاح شود چرا که اینها (شرقشناسان روس و ایران‌شناسان و مترجمین حوزه روس زبان از ملیت های روس، تاجیک، ازبک و …)ازهرمطلبی کلیدواژه ها رابیرون می کشند وسعی می کنند ادبیات خودشان را تحمیل کنند. اینها سر یک سری واژه هایی با استناد به اینکه قبلا درمتون و منابع روسی اینگونه نوشته شده سعی می کنند مقاومت نشان دهند.
ما رسالتمان این است که از روایت تاریخی خود که ازنخبگان و بزرگانمان داریم و متعلق به فرهنگ و تمدن ایران زمین هستند عقب نشینی نکنیم و اجازه ندهیم دراین نبرد ترمینولوژی، اصطلاح شناسی و واژه شناسی ها نظرخودشان رابه ما تحمیل کنند.
در ترجمه متون به زبان روسی و زبان های منطقه آسیای مرکزی باید اصرار داشته باشیم کار با نسخه اصلی فارسی ترجمه و چاپ بشود و کوتاه نیاییم درمقابل بازی های واژگانی آنها.
و این البته مستلزم توجه و دقت مضاعف ما در انجام درست و امانتدارانه ترجمه ها توسط مترجمین و ایضا تسلط و آشنایی مقام مسئول و یا ویراستار ایرانی به زبان روسی است.
۱۹ مهر۱۴۰۰
زبانی شیرینی که اکنون بنام فارسی در ایران و دری در افغانستان و تاجیکی در تاجیکستان و آسیای میانه رواج دارد ، سرمنشاء آن شرق و شمالشرقی افغانستان بوده و دری نامیده میشد و با تشکیل حکومتهای طاهریان و سامانیان در خراسان و ماوراءالنهر توسط ایشان حمایت و گسترش یافت و جالب اینکه پس از قرون هفتم و هشتم در ایران مورد استفاده شعری و بعدها محاوره ای بخود گرفته است که دلایل و مثالهای زیادی در این باب موجود بوده که در این مقال اندک گنجایش شرح و بسط آن موجود نیست. به امید دانایی شفاف بدون حب و بغض شخصی و تعصبات بیجا یاحق