با طول کشیدن جنگ و بروز گرسنگی، بسیاری از روسها بخاطر کمبود مواد غذایی از ارتش فرار میکردند. در قفقاز با توجه به اینکه حاکمیت روسیه محدود به چند پادگان روس بود و روستاییان محلی به روسها در فرار کمک میکردند، سربازان روس به راحتی از خدمت میگریختند. در مورد تعداد این پناهندگان اختلاف نظر وجود دارد چونکه برای روسها صرف وجود هنگ روسیان فراری منبع ناراحتی و شرمساری سیاسی و مایه تشویق فراریان جدید بود. منابع تاریخی تعداد سربازان هنگ پناهندگان به ایران را بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر تخمین میزند.
از این تعداد، یک گروه ۲۰۰ نفره در نبرد اصلاندوز شجاعانه ضد روسها جنگیدند و یک گروه ۴۰۰ نفره در نبرد تالش سهم کوچکی داشت. بیشتر افراد هنگ بهادران یا طی نبرد اصلاندوز کشته شدند یا آنهایی که اسیر شدند توسط دادگاه صحرایی اعدام گشتند. البته دادگاه نظامی روسیه ۵۷ نفر از اعضای هنگ ۹۷ پیاده که طی شکست ارتش روسیه در نبرد سلطانآباد اسیر شده بودند و به هنگ بهادران پیوسته بودند، پس از اظهار پشیمانی بخشید و اعدام ننمود.
منبع: ناسخ التواریخ
🌐تهیه شده در تحریریه ایراس
