بیشتر همسایگان افغانستان نیز علاقه مندند که حداقل نوعی قدرت متمرکز در این کشور داشته باشند که با حفظ فاصله، همکاری محدودی در همه زمینهها انجام شود.
حمایت همه جانبه ی غرب از اسرائیل کار را برای برقراری تعادل بین دو طرف برای روسیه سخت کرده است.
می توان گفت در حال حاضر ایران در موقعیت های بین المللی بسیار خوبی قرار دارد و تنها چیزی که از انجام بازی های خود در خاورمیانه مانع می شود، حضور نظامی آمریکاست که امیدوار است با کمک چین، روسیه و حتی ترکیه از شر آن خلاص شود.
در حال حاضر، آسیای مرکزی به مهمترین میدان رویارویی ایالات متحده تبدیل شده است و در این مبارزه آمریکا از به کار بردن روشهای پیچیده «قدرت غیرنرم(سخت)» و تمام ظرفیتهای موجود دریغ نخواهد کرد. اما برای مردم و دولتهای آسیای مرکزی، روسیه و چین، مهم است که اهداف این سیاست محقق نشود. امنیت مردم آسیای مرکزی، رفاه آنها و امکان توسعه پایدار و مستقل این کشورها به این امر بستگی دارد.
روابط رژیم صهیونیستی و کشورهای آسیای مرکزی به عنوان یک منطقه با جمعیت مسلمان طبیعتا پس از پایان جنگ کنونی در غزه به شکل عادی باز نخواهد گشت. با این حال، عادیسازی آن احتمالا متناسب با واکنشها سریعتر از مناطق دیگر در جهان اسلام خواهد بود.
ایروان به حمایت بین المللی امیدوار است، باکو پیشنهاد میکند که به تنهایی مذاکره کند
ارمنستان مشتاق توسعه روابط با همه کشورها در تلاش برای کاهش وابستگی خود به روسیه است. اما در مورد ایران، همه چیز پیچیده است.
همگرایی ترکی برای اعضای آن، دارای فرصتهای غیرقابل اغماضی است. امور مربوط به تسهیل تجارت، توسعه حمل و نقل، اولویت سرمایهگذاری، مشارکت صنعتی و فناوری، همکاری علمی و آموزشی و ... از جمله مواردی است که عضویت در سازمان دولتهای ترک را برای این اعضا جذاب کرده است. با وجود این، این همگرایی، دارای چالشهایی نیز هست که به راحتی قابل چشمپوشی نیست. ترکیه، به عنوان مهمترین عضو همگرایی ترکی، تأمین کننده بخش بزرگی از ترجیحات و ترفیعاتی است که زمینه جذب دولتهای ترکی را فراهم میآورد.