بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین رویکرد چند وجهی روسیه به روابط با یمن احیای اثربخشی برجام: اصول و رویکردها گوادر، بندر استراتژیک آشفتۀ چین و پاکستان در دریای عرب احیای مجدد اوکراین: کوهی که باید از آن صعود کرد نشست “فردوسی و شاهنامه در اوراسیا” ابعاد پیدا و پنهان رویکرد جدید انگلستان به آسیای مرکزی
بندر گوادر، جواهرِ تاجِ پروژۀ کریدور است که در ایالت بلوچستان قرارگرفته است. با این حال، منطقه گوادر و ایالتی که بخشی از آن است، همچنان با نرخ بالای فقر و بیکاری، بیسوادی گسترده و افزایش مرگومیر کودکان، ازنظر شاخصهای اصلی توسعه، در مقایسه با سایر مناطق کشور عقبتر است. وضعیت امنیتی در بلوچستان همچنان بیثبات است و نارضایتی فزایندۀ عمومی باعث ایجاد جنبش اعتراضی مردمی در گوادر و اطراف آن شده است.
«مهمت سیفالدین» استراتژیست ترک برای حل بحران افغانستان پروژه «افغانستان جدید» را پیشنهاد میکند که میتواند هسته یک روند منسجم منطقهای را شکل دهد و این مفهوم میتواند به آدرسی برای همکاریهای منطقهای به جای رقابت منطقهای بدل شود.
تازه ترین تحولات افغانستان حکایت از درگیری گسترده در شهرهای بزرگ افغانستان دارد این در حالی است که داعش با اعدام یک پلیس راهنمایی و رانندگی رسما در مرز تاجیکستان و افغانستان اعلام موجودیت کرده است که زنگ خطر را برای روسیه و چین به صدا در اورده است.
قرقیزستان را شاید بتوان نزدیکترین متحد ترکیه در آسیای مرکزی در نظر گرفت. این جمهوری تاکنون به میزان قابل توجهی از کمکهای ترکیه برخوردار شده است.
روابط تاریخی روسیه و همسایه حیاط خلوط جنوبی اش یعنی افغانستان، درک بهتری از پویاییهای منافع امروز روسیه در این کشور را ارائه میدهد. روسیه از قرن نوزدهم به بعد در کنار مقابله با پیشرفت بریتانیا، تلاش کرده است تا جا پایی در افغانستان داشته باشد. مسکو در وضعیت کنونی احتمالا به رابطهاش با کابل بهعنوان راهی برای حفظ نفوذ روسیه در آسیای میانه، مقابله با حضور ایالات متحده و ناتو در افغانستان و دسترسی به اقیانوس هند نگاه میکند.
روسیه به طالبان هشدار داده که آماده است در صورت نیاز از کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی دفاع کند.
روسیه، چین و ایران، سه قدرت با نفوذ در آسیا، خود را برای خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان در میانه تشدید تنش ها و خشونت های فزاینده در این کشور آماده می کنند. سه کشور با افغانستان روابط منحصر به فرد و تاریخی دارند و نیوزویک برنامه های هر یک از آنها ایجاد تعادل میان مخاطرات و فرصت های مرتبط با تحولات ناپایدار را مورد بررسی قرار داده است.
روسیه و کشورهای آسیای میانه نه منابع، نه دلایل قانع کننده و نه تمایل به مداخله نظامی در امور افغانستان را دارند. چنین مداخله ای یک بی احتیاطی کامل با نتایج فاجعه بار خواهد بود. نخست، افغان ها خودشان باید جنگ داخلی را خاتمه دهند - در میدان جنگ و در حالت ایده آل، در پای میز مذاکره. دوم این که روسیه منافع مستقیمی در افغانستان ندارد، بنابراین، به استثنای افراط گرایان باید آماده برقراری ارتباط با همه نیروهای تاثیرگذار محلی باشد. و سوم این که علی رغم نزدیکی ازبکستان و تاجیکستان به هم طایفه ای های خود در آن سوی مرز، این کشورها توانایی مداخله نظامی در درگیری های داخلی افغانستان را ندارند و باید از کنار نظاره گر باشند.
یک کارشناس مطالعات منطقهای به خبرآنلاین گفت که چین از جانب سینکیانگ در خطر نیست چراکه این شهر تحت کنترل شدید امنیتی است و گروهی هستند که شامل اقلیت کشور سه میلیاردی می شوند.