به گزارش اعتمادآنلاین، سرباز در برف زانو زد، یک اسلحه سنگین را بر دوش گرفت و به سمت نیروهای روسی که حدود یک مایل دورتر بودند شلیک کرد. او در سنگر تیراندازی اوکراینی‌ها مستقر شده بود و درست مانند سایر سربازان اوکراینی که در جنوب شهر باخموت در یکی از وحشیانه ترین جبهه های جنگ می جنگند به نظر می رسید. اما او و رفقایش اوکراینی نیستند. آنها سربازان یک واحد نظامی اوکراینی هستند که کاملاً از روس ها تشکیل شده و در حال جنگ با روسیه و کشتن هموطنان خود هستند. این سربازان روس به دلایل مختلفی علیه روسیه اسلحه به دست گرفته اند: احساس خشم اخلاقی از حمله کشورشان به سرزمینی دیگر ، تمایل به دفاع از سرزمین اصلی خود یعنی اوکراین یا به دلیل بیزاری شدید از رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین. آنها اعتماد کافی فرماندهان اوکراینی را به دست آورده اند تا جایی در میان نیروهایی که با تمام قوا با ارتش روسیه می جنگند، برای خود دست و پا کنند.
یکی از این نظامیان روسی که زادگاهش سنت پترزبورگ را ترک کرده تا برای اوکراین بجنگد به نیویورک تایمز می‌گوید: “یک مرد واقعی روسی در چنین جنگ تهاجمی شرکت نمی کند، به کودکان تجاوز نمی کند، زنان و افراد مسن را نمی کشد. به همین دلیل است که من پشیمان نیستم. من کاری را که باید انجام می‌دهم و بسیاری از این سربازان را کشته‌ام.»
با گذشت نزدیک به یک سال از جنگ، لژیون روسیه آزاد به عنوان یک واحد نظامی ، توجه کمی به خود جلب کرده است . بخشی از این گمنامی با هدف محافظت از سربازان در برابر اقدامات تلافی جویانه دولت روسیه بوده اما بی میلی دولت اوکراین در برجسته کردن تلاش های سربازان کشوری که آسیب های زیادی به اوکراین وارد کرده هم در شکل گیری این فضا بی تاثیر نبوده است.
به گفته مقامات ، صدها نفر از اعضای این واحد نظامی در منطقه اطراف باخموت، در شرق اوکراین متمرکز شده اند. آنها همیشه با خودی ها ( روس‌ها) تشکیل گروه می‌دهند اما افسران اوکراینی برکار آنها نظارت می‌کنند.
برخی از سربازان روس در مصاحبه هایی گفتند که در زمان حمله نیروهای روسیه در سال گذشته در اوکراین زندگی می‌کردند و احساس وظیفه می‌کردند از کشور خود دفاع کنند. دیگران، اغلب بدون تجربه نظامی، پس از شروع جنگ از روسیه به اوکراین رفتند، با این احساس که تهاجم کرملین علیه اوکراین عمیقاً ناعادلانه بود.
یکی از این سربازان به نیویورک تایمز می‌گوید: «ما برای اثبات چیزی به اینجا نیامده‌ایم. ما به اینجا آمده‌ایم تا به اوکراین کمک کنیم تا نیروهای روسیه را به عقب‌نشینی کامل از خاک اوکراین وادار کند و پوتین‌زدایی روسیه در آینده را رقم بزند.»
به گزارش نیویورک تایمز، هیچ یک از سربازان مصاحبه شونده از ترس انتقام گیری علیه خویشاوندان و خود، قبول نکردند که نامشان مشخص شود یا جزئیات خاصی در مورد بیوگرافی آنها ارائه شود. هفته گذشته، دفتر دادستان کل روسیه شکایتی را به دادگاه عالی این کشور تسلیم کرد تا این واحد نظامی را سازمان تروریستی اعلام کند.
زازا، پسری بلوند و لاغر که بعید است دوره دبیرستان را هم پشت سر گذاشته باشد حاضر نیست سن واقعی اش را هم بگوید و و فقط می گوید که زیر ۲۰ سال است. او به خبرنگار نیویورک تایمز می‌گوید که پس از تهاجم نیروهای روسی، نتوانست سکوت کند. پست های ضدجنگ او در شبکه های اجتماعی او را با مدیریت دانشگاهش و سپس با پلیس درگیر کرد. زمانی که افسران سرویس امنیتی روسیه در پاییز جلوی درب منزل او حاضر شدند، او تصمیم گرفت که خانه را رها کند، از مرز اوکراین عبور کرده و برای مبارزه ثبت نام کند. او می‌گوید: «در این سن کم، برای من کمی زود است که درباره عقاید سیاسی و جهان بینی خود صحبت کنم، زیرا اینها هنوز در من در حال شکل گیری هستند. اما وقتی کشور شما توسط یک مرد بد تسخیر شده است، باید همه چیز را به دست خود بگیرید.»
در آغاز جنگ، قوانین اوکراین از پیوستن شهروندان روسیه به نیروهای مسلح جلوگیری می کرد. سخنگوی سرویس اطلاعات نظامی اوکراین در بیانیه‌ای می‌گوید: «نهایی شدن قانونی که به این واحد نظامی تماما روس اجازه می‌دهد به طور قانونی به نبرد بپیوندد، تا ماه آگوست طول کشید.»
این مقام اوکراینی در توضیح انگیزه ارتش اوکراین برای ایجاد این واحد گفت: «تعداد زیادی از روس ها بودند که به دلیل اصول اخلاقی خود نمی توانستند بی تفاوت بمانند و به دنبال راهی برای ورود به صفوف مدافعان اوکراین بودند. همه اعضای این واحد نظامی با تمایل بسیار زیاد برای متوقف کردن ولادیمیر پوتین و رهایی روسیه از دیکتاتوری به ما پیوسته‌اند.»
این گروه زیر چتر لژیون بین‌المللی اوکراین، یک نیروی رزمی که شامل واحدهایی متشکل از داوطلبان آمریکایی و انگلیسی، بلاروس‌ها، گرجی‌ها و دیگران است، فعالیت می‌کند. سربازان روسی می‌گویند که پیوستن به این واحد آسان نیست. آنها باید یک درخواست ارسال کنند و تحت یک بررسی پیشینه گسترده قرار گیرند. فقط در صورت تایید در تمام این مراحل است که می توانند وارد آموزش اولیه شوند. این افراد در نهایت به دلیل هویت روسی با دیواری از بی اعتمادی در میان اوکراینی ها روبه رو می شوند. مقام های اوکراینی می‌گویند که چندین بار جاسوسان روسی تلاش کردند در این واحد نظامی نفوذ کنند.
اگرچه مربیان همه اوکراینی بودند، اما همه به زبان روسی صحبت می کردند. در مصاحبه ها، برخی از استخدام شدگان سعی کردند چند کلمه به زبان اوکراینی صحبت کنند، اما به سرعت به زبان مادری خود بازگشتند. یکی از مربیان که از ذکر نام خود خودداری کرد، به نیویورک تایمز می‌گوید: « روس ها بعد از حدود یک یا دو ماه که در اینجا مستقر میشوند، شروع به استفاده از عبارات کوچکی مانند «متشکرم» یا «آتش» به زبان اوکراینی می‌کنند. »
سربازان روس می‌گویند تلاش می‌کنند تا تصمیم خود را برای خانواده در روسیه توضیح دهند. گزارش‌های جنایات سربازان روسی از جمله قصابی غیرنظامیان در حومه کی‌یف یا بوچا در داخل روسیه انگ دروغ پردازی اوکراینی‌ها را می‌خورد و کسی آنها را باور نمی‌کند.
یک سرباز ۳۲ ساله می‌گوید که والدینش از او خواسته اند که در طرف روسیه بجنگد: «آنها تمام حقیقت را درک نمی کنند. به آنها گفته می شود که افراد بدی در اینجا زندگی می کنند، و آنها این را باور می کنند. آنها باور ندارند که دومین ارتش بزرگ جهان بتواند مردم عادی را بکشد.»
سربازان روس در این واحد نظامی می‌گویند که به راه خود ادامه می‌دهند اما برخی به فراتر از جنگ در اوکراین و آنچه در آینده انتظار آنها را می‌کشد فکر می‌کنند. سزار ۵۰ ساله به نیویورک تایمز می‌گوید: «وظیفه من فقط محافظت از مردم اوکراین نیست. اگر پس از این مرحله زنده بمانم و تمام خاک اوکراین آزاد شود، قطعاً با سلاحی در دست به مبارزه برای سرنگونی رژیم کرملین ادامه خواهم داد.»
سزار که شهرتی در این هنگ نظامی برای خود دست و پا کرده می‌گوید که سابق بر این یک ملی‌گرای روس بود اما معتقد است که روسیه مدرن به ویژه در مورد حمله به اوکراین از ریل خارج شده است.
سزار که همسر و چهار فرزندش را در تابستان به اوکراین منتقل کرده می‌گوید معتقد نیست که در حال مبارزه با هموطنان روس است، بلکه با “شرورها و قاتلان” که ملیت ندارند می جنگد. او می‌گوید: «من در برابر شما نشسته‌ام، نمونه‌ای از یک مرد روسی و نمونه‌ای از مردی که تولستوی و داستایوفسکی درباره‌اش نوشته‌اند. مردهای روس شبیه من هستند نه شبیه سربازانی که مردم عادی را می‌کشند.»
