آناهیت در خانوداه‌ای ارمنی‌تبار در مسکو به دنیا آمد. پدرش «گوُرگ پریخانیان»، مهندس برق و مادرش «آروسیاک»، پزشک بود. آناهیت پریخانیان در مسکو به مدرسه رفت و تحصیلاتش را در ارمنستان شوروی ادامه داد؛ چرا که پدرش به عنوان مدیر صنعت انرژی در آنجا منصوب شده بود. طی سال‌های ۱۹۴۵–۱۹۴۸، او به دانشکده تاریخ در دانشگاه دولتی ایروان رفت و در آنجا، درس‌های زبان پهلوی را زیر نظر پژوهشگر ایرانی-ارمنی، روبن آبراهامیان گذراند. از ۱۹۴۸ او دوره فوق لیسانس‌اش را در دانشگاه دولتی لنینگراد در دانشکده تاریخ باستان (Classics Department) گذراند و در ۱۹۵۱ فارغ‌التحصیل شد.
اولین مقاله پریخانیان، «یک سؤال درباره برده‌داری و کشاورزی در ایران عصر اشکانی» بود. در طی ۱۹۵۳–۱۹۵۵ او دوره کارشناسی ارشدش را زیر سرپرستی کامیلا ترِوِر گذراند. تز او بعدها با عنوان «ارتباطات معابد در آسیای صغیر و ارمنستان در سده چهارم پیش از میلاد تا سده سوم میلادی» در ۱۹۵۹ در مسکو منتشر گشت. در ۱۹۵۶، پریخانیان در مؤسسه خاورشناسی آکادمی علوم در مسکو استخدام شد و سه سال بعد در شاخه لنینگراد، استخدام شد. او از محقق مدعو به مقام کمک‌محقق ارشد (۱۹۷۴) و کمک‌محقق برجسته (۱۹۸۶) در دانشکده مطالعه «خاورنزدیک باستان» ارتقا یافت. در سال ۱۹۸۸، او بازنشسته شد.
پس از بازنشستگی، پریخانیان در مؤسسه خانگی‌اش به راهنمای محققین روی آورد و در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲، درباره زبان ارمنی باستان در بین هیئت‌علمی خاورشناسی دانشگاه دولتی سن‌پترزبورگ، سخنرانی کرد.
💠تهیه شده در تحریریه ایراس
