نشست مجازی روابط ایران و ازبکستان در چارچوب دوجانبه و منطقه‌ای با حضور سخنرانان ایرانی (جهانگیر کرمی، استاد دانشگاه تهران، ولی کالجی، عضو شورای علمی ایراس، حسین طباطبایی رایزن فرهنگی ایران در ارمنستان) و سخنرانانی از ازبکستان (الهام اکرموف، سفیر سابق ازبکستان در تهران، شاه‌اسلام اکمل‌اف، استاد آکادمی بین المللی اسلامی ازبکستان، میرزاجان قلندروف، استاد دانشگاه دولتی تاشکند) با مدیریت محمود شوری معاون موسسه ایراس رو چهارشنبه ۱ تیرماه برگزار شد.
در این نشست سخنرانان تاریخچه روابط را به صورت مختصر مورد بررسی قرار داده و راهکارهایی برای گسترش روابط دو کشور در حوزه های مختلف پرداختند.
آقای اکرموف که سالها سفیر ازبکستان در تهران بوده، سخنان خود را با بررسی تاریخچه شکلگیری روابط دو کشور پس از استقلال تاشکند از شوروی آغاز کرده و گفت که ایران از نخستین کشورهایی بود که استقلال ازبکستان را به رسمیت شناخت.
به گفته اکرموف، سفارت ازبکستان ۴ سال بعد و در سال ۱۹۹۵ با حضور دکتر ولایتی وزیر خارجه وقت افتتاح شد.
او همچنین ضمن بررسی دوره فعالیت خود به عنوان سفیر از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۵ میلادی و اقدامات مثبت انجام شده در آن دوره، از جمله ۴ بار حضور روسای جمهور ازبکستان در تهران، از گسترش چشمگیر همکاری های دو کشور در زمینه های اقتصادی، تجاری، سیاسی و افغانستان گفت.
به گفته او در حال حاضر بیشترین کالاهایی که از ازبکستان راهی بازار ایران می شوند، پنبه، کود و مواد شیمیایی و همچنین خشکبار هستند و از ایران هم متریال ساخت و ساز و لوازم الکترونیک و غیره صادر می شوند.
جهانگیر کرمی هم در سخنرانی خود ازبکستان را کشوری مرکزی به لحاظ ژئوپلتیک و جمعیتی در آسیای مرکزی خواند. کرمی معتقد است که توسعه اقتصادی برای کشورهای آسیای مرکزی از اهمیت ویژه ای برخوردار است به ویژه به این دلیل که همین موضوع یکی از عوامل فروپاشی شوروی بود اما بر اساس آمارهای بین المللی، توسعه اقتصادی در این منطقه متوسط و محدود بوده است.
شاه‌اسلام اکمل‌اف هم در سخنان خود به طور مختصر روند شکلگیری و توسعه روابط تهران و تاشکند در طول ۳۰ سال گذشته را مورد بحث قرار داد.
ولی کالجی نیز در سخنان خود تسهیل در روادید و لغو آن شبیه به روندی که با قزاقستان شکل گرفته را یکی از راهکارهای مهم برای انتقال سطح روابط از دولتی، به مردمی دانست.
به نظر او اصلاحات صورت گرفته در دوره آقای شوکت میرضایف بسیار چشمگیر بوده است.
میرزاجان قلندروف هم روابط دو کشور را در زمینه فرهنگی مورد بررسی قرار داد. به نظر او ریشه های تاریخی و فرهنگی دو کشور آنقدر در هم تنیده است که تصور آن بدون یک طرف ممکن نیست.
حسین طباطبایی هم در سخنانی کوتاه از اینکه روابط دو کشور در دو دولت جدید ازبکستان و ایران را باعث خوشحالی دانست و یکی از نشانه های آن را موافقتنامه فرهنگی میان دو کشور دانست.
