«عهدنامه فرهاد پاشا پس از جنگی طولانی میان امپراتوری صفوی در ایران و امپراتوری عثمانی از ۱۵۷۸ تا ۱۵۹۰ م. در تاریخ ۲۱ می ۱۵۹۰ م. منعقد شد. عهدنامه فرهاد پاشا پیامد جنگ چلدر بود که بین دولت صفوی و عثمانی روی داد. در این نبرد سپاه عثمانی موفق شد سپاه ایران را در نزدیکی منطقه چلدر (در نزدیکی شهر قارص در ترکیه امروزی) شکست دهد و به بیشتر مناطق قفقاز جنوبی دست یابد.
پس از چندی، سپاه ایران شروع به پس‌گیری مناطق از دست داده‌اش کرد. در نتیجه سپاه عثمانی (که بیشتر متشکل از تاتارهای کریمه بود) بار دیگر به سمت ایران حرکت کرد و در سال ۱۵۸۳ م. در نبردی به نام نبرد مشعل‌ها، (بخاطر اینکه نبرد در شب روی داد در آن از مشعل‌های زیادی استفاده کردند) سپاه ایران از عثمانی شکست خورد و مناطق قفقاز جنوبی دوباره بدست عثمانی افتاد. طی ۶ سال پس از این فتح، مهمترین اتفاق فتح تبریز بدست عثمانی‌ها بود.
با توجه به دیگر مشکلات ایران نظیر جنگ‌های داخلی و جنگ علیه ازبکان، شاه عباس یکم مجبور شد این عهدنام را امضا کند. این عهدنامه به عهدنامه فرهاد پاشا یا عهدنامه استانبول (فرهاد پاشا، نام یکی از سرداران عثمانی بود) هم معروف است. در این عهدنامه ایران مالکیت عثمانی را به مناطق اشغالی از قبیل گرجستان، ارمنستان و محل کنونی جمهوری آذربایجان و به‌علاوه بخش‌هایی از شمال غرب ایران نظیر تبریز پذیرفت.»
منبع: تاریخ روابط سیاسی ایران و اروپا در عصر صفوی – عبدالحسین نوایی
🌐تهیه شده در تحریریه ایراس
