این تصمیم مجلس شورای ملی باعث عصبانیت دولت شوروی، مسرت امریکا و نارضایتی انگلستان گردید. دولت شوروی طی یاد داشت ۲۰ نوامبر ۱۹۴۷ ایران را متهم به عهد شکنی کرد و اعلام نمود که ایران سیاست خصمانه ای نسبت به شوروی در پیش گرفته و خاک خود را مبدل به پایگاهی برای حمله به شوروی نموده است. پس از آن هم طی یک سلسله یادداشت تهدید آمیز اشاره به مواد ۵ و ۶ قرار داد ۱۹۲۱ کرد و ایران را تهدید به قطع روابط سیاسی نمود. در نیمه اول سال ۱۹۴۸ تیرگی روابط بین دو کشور به منتهی درجه رسید و دولت شوروی بازرگانی خود را با ایران به حداقل تقلیل داد، خط کشنبرانی بین باکو- بندر پهلوی را تعطیل کرد و قسمتی از تاسیسات شیلات شمال را جمع آوری نمود و مبارزه مطبوعاتی و رادیویی شدیدی را علیه ایران شروع کرد که چند سال به طول انجامید.
✍️ منبع: تاریخ روابط خارجی ایران، عبدالرضا هوشنگ مهدوی
