«در زمان شاه عباس، عَرَق مسکوی (روسیه) هم در ایران طالب بسیار داشته است. به همین سبب نیز تزارهای روسیه هر وقت سفیری به دربار ایران روانه میکردند، مقداری عرق هم برهدایای خود میفزودند. در ماه ذیحجه سال ۱۰۲۷ هجری، سفیری از روسیه به دربار شاه عباس آمد و در ضمن هدایای گوناگونی که آورده بود، چندین بار شترعرق ممتاز روسی هم به شاه تقدیم کرد. ولی شاه عباس از اینکه تزار روسیه آن همه عرق برایش فرستاده بود خشمگین شد و گفت: گویا روس ها مرا دائم الخمر تصور کرده اند که اینهمه عرق برایم فرستاده اند.
سپس دستور داد مقدار کمی از عرق ها را برداشتند و بقیه را برای سفیر روس پس فرستادند به وی چنین پیغام داد: چون میداند او و همراهانش دائما عرق میخورند، و به این مشروب روسی احتیاج فراوان دارند، فقط مقداری از عرق هایی را که تقدیم کرده است نگاه داشته و باقی را با کمال میل برای او پس میفرستد که در ایران ازین حیث در مضیقه نباشند.»
▫️منبع: سفرنامه دلاواله
🌐 تهیه شده در تحریریه ایراس
