دالگوروکی چون به میرزا آقاخان نوری اطمینان نداشت این پیشنهاد را مستقیما با شاه در میان گذاشت و وی را با آن موافق ساخت. ولی وقتی ناصرالدین شاه با صدراعظم در این باره مشورت کرد میرزا آقاخان وی را از خطرات این اتحاد که عملا علیه انگلستان و فرانسه و عثمانی بود، برحذر نمود. به این جهت ناصرالدین شاه به دالگوروکی پاسخ داد حاضر است به جای پیمان اتحاد نظامی یک عهدنامه بیطرفی و عدم مداخله درجنگ کریمه امضا کند. روسها که در این موقع بکلی منزوی شده و از لحاظ سیاسی در وضع نامناسبی قرار گرفته بودند ناچار موافقت کردند و به موجب عهدنامه سری که در ۲۸ سپتامبر ۱۸۵۴ بین میرزا آقاخان و نیکلائی آنیچکوفا کاردار روسیه در تهران به امضا رسید ایران متعهد شد در تمام مدت جنگ بین روسیه و عثمانی بیطرف بماند و از عبور قشون وحمل اسلحه و مهمات از خاک خود برای هر یک از طرفین جلوگیری کند. در عوض دولت روسیه از مطالبه نیم میلیون تومان آخرین قسمت غرامت عهدنامه ترکمانچای صرفنظر نماید.
وقتی دولت انگلستان از طریق میرزا آقاخان از انعقاد این عهدنامه سری مطلع شد به شدت با آن مخالفت کرد و دست اتحاد به سوی ایران دراز نمود. میرزا آقاخان جواب داد دولت ایران حاضر است قرارداد خودرا باروسیه کان لم یکن تلقی و حتی با انگلستان پیمان اتحاد علیه آن دولت منعقد سازد، مشروط بر اینکه در صورت پیروزی انگلستان و متحدینش ایالات قفقاز به ایران مسترد شود. بدیهی است که قبول این شراط برای انگلیسیها دشوار بود ولی در عین حال نمیخواستند بادادن جواب منفی ایران با روسیه نزدیک شود لذا مذاکره و مکاتبه بین دو دولت تا پایان جنگ کریمه بطول انجامید.
جنگ کریمه در ۳۰ مارس ۱۸۵۹ با شکست روسیه خاتمه یافت و آنگاه انگلستان پیروز اعلام کرد که حاضر به قبول شرایط پیشنهادی ایران نیست. به این ترتیب با اینکه عملا دولت ایران درجنگ کریمه شرکت نداشت ولی هر دو دولت همسایه از آن رنجیده خاطر شدند. از طرفی روسها انتظار نداشتند که دولت ایران با وجود امضای عهدنامه بیطرفی با آن دولت، نقشه اتحاد با انگلستان را تعقیب کند. از طرف دیگر انگلیسیها از انعقاد عهد نامه باروسیه و شرایط سنگینی که ایران برای همکاری و اتحاد با آن دولت پیشنهاد کرده بود ناراضی بودند بخصوص که در این هنگام مسئله هرات یکبار دیگر باعث تیره شدن روابط بین دو کشور شده بود…
منبع: تاریخ روابط خارجی ایران
🌐تهیه شده در تحریریه ایراس