قدرت شفیعی
این در حالی است که به نظر می‌رسد اعضای اصلی ناتو و به ویژه آمریکا در هفته‌های اخیر در حال تغییر آرام سیاست های خود در خصوص اوکراین هستند. این را می‌توان در سخنان اخیر امانوئل مکرون و جو بایدن دید که هر دو با ادبیات متفاوت، از احتمال کوتاه آمدن اوکراین در خصوص از دست رفتن بخشی از خاکش گفته بودند.
علاوه بر این، ظاهرا رسانه‌های اروپایی و آمریکایی با درک اینکه حوادث در اوکراین طبق انتظار آنها پیش نمی‌رود، فیتیله جنگ رسانه‌ای را هم پایین کشیده‌اند و حالا خیلی کمتر از ۳ ماه پیش به حوادث این جنگ می‌پردازند.
با توجه به شروطی که مسکو برای اوکراین تعریف کرده و بارها بر آنها تاکید داشته، این شرایط هرچند با هزینه سنگین، ولی در حال حرکت به سوی خواسته‌های کرملین است.
روسیه که از ابتدا گفته بود هدفش اشغال کامل اوکراین و حتی تغییر حاکمیت نیست بلکه جنگ را تا زمانی پیش می‌برد که اوکراین و ناتو خواسته‌هایش را بپذیرند. خواسته‌های مسکو هم حداقل رو کاغذ این است که اوکراین نظامی‌زدایی شده و به منطقه حائل تبدیل شود. علاوه بر این، جدایی منطقه دونباس هم پذیرفته شود.
حالا هرچه که زمان می‌گذرد به ضرر اوکراین است. بر اساس آنچه در رسانه‌های روسی مطرح می شود، مسکو به طور غیر رسمی شرطی تعیین کرده و آن هم این است که هرچه کی‌یف تاخیر کند، روسیه مناطق جدیدی را که تحت کنترل درمی آورد دیگر پس نخواهد داد. به این مفهوم که اگر کی‌یف دوماه پیش تسلیم میشد، احتمالا الان ماریوپول و سورودونتسک را داشت اما دیگر ندارد!
غرب اما از یک سوی میخواهد موفقیت روسیه در اوکراین را با هزینه نابودی این کشور به تاخیر بیندازد با این هدف که تا جای ممکن مسکو را از نظر اقتصادی و نظامی تضعیف کند، با این حال سران غربی بارها گفته‌اند که امیدی به مقاومت دراز مدت کی‌یف ندارند. از سوی دیگر غرب از ارائه تسلیحات راهبردی به اوکراین هم خودداری می‌کنند چراکه نمیخواهند فشار بر روسیه را بیش از حد کنند.
با ادامه این روند، هیچ طرفی به اندازه اوکراین متضرر نمی شود چراکه نه تنها خاک و زیرساخت‌ها و نظامیانش را به میزان زیاد از دست می‌دهد، بلکه باید با رویای عضویت در ناتو و “غربی شدن” هم در نهایت خداحافظی کند. / ایراس
