خانواده اش در سال ۱۹۳۰ م. با کسب تابعیت، به ایران مهاجرت کرد و گئورگی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در تهران در مدارسی همچون تمدن، البرز، فیروز و بهرام به پایان رساند. در سال ۱۹۴۶ م. به همراه خانواده به ارمنستان مهاجرت کرد و برای ادامه تحصیل وارد دانشگاه دولتی ایروان در رشته شرق شناسی شد.
نعلبندیان در سال ۱۹۵۱ م. موفق به اخذ لیسانس زبان وادبیات فارسی گردید و در سال ۱۹۷۳ پایان نامه دکترای خود را ارائه کرد و به درجه استادی نایل آمد. نعلبندیان در سال ۱۹۶۸ م. با تأسیس دانشگاه شرق شناسی، ریاست آن را عهده دار شد و تا سال ۱۹۷۳ م. در همین پست باقی ماند. وی همچنین، ریاست کرسی ایران شناسی دانشگاه دولتی ایروان و ریاست انجمن دوستی ایران و ارمنستان را به عهده داشت.
پروفسور گئورگی نعلبندیان بنیادگذار علم ایران شناسی در ارمنستان و یکی از مشهورترین اساتید زبان فارسی، در سال ۱۹۹۸ م. در سن ۷۲ سالگی چشم از جهان فروبست.
آثار:
۱- زبانها و لهجه های ایرانی – ۱۹۶۰
۲- احیاء واژه های مبهم و مفقود شده فارسی به کمک زبان ارمنی- ۱۹۶۲
۳- زبان فارسی عتیق – ۱۹۶۳
۴- زبان فارسی میانه -۱۹۶۵
۵- اسامی ارمنی که دارای ریشه فارسی می باشند.
۶- فرهنگ عتیق فارسی -ارمنی – ۱۹۸۰
۷- دستور زبان فارسی – ۱۹۸۰
۸- فرهنگ ۳۰ هزار واژه ای فارسی به ارمنی -۱۹۸۷
۹- فرهنگ پهلوی -ارمنی -۱۹۹۴
۱۰-کتب درسی فارسی برای ارمنی زبانها
۱۱-ترجمه چندین کتاب دیگر و همینطور نگارش مقالات بسیار به زبانهای روسی، ارمنی، فارسی و انگلیسی
تهیه شده در تحریریه ایراس
