یکی از نقاط ضعف چین، به عقبماندگی نظامی آن برمیگردد. این کشور پس از چند دهه نوسازی، پرابهت، و حتی ترسناک، جلوه میکند.
پاکستان تاکنون عرصه اصلی رقابت آمریکا و چین نبوده است. بویژه اگر این کشور گامهای موثری برای بهبود روابط دوجانبه با ایالات متحده بردارد و استقلال خود را در روابط رو به رشد با چین نیز حفظ کند، نیازی به ایجاد تنش با یکی از این دو قدرت نیست. آنچه از شواهد و رویکردهای سیاسی پاکستان میتوان دریافت این است که در بلندمدت، پاکستان قصد ندارد فرصتهای آشتی با ایالات متحده را از دست دهد و از تضعیف روابط خود با چین نیز اجتناب میکند و به همکاری با ایالات متحده و چین توامان به نفع صلح و امنیت منطقهای خود ادامه خواهد داد. باید دید پاکستان تا چه زمانی میتواند این سیاست را پیش ببرد، از آنجا که روابط پاکستان با قدرتهای بزرگ در شرایط فعلی به علت مشکلات فزاینده پاکستان به طور قابل توجهی متناقض به نظر میرسد، ممکن است راهبردهای این کشور در میانه راه تغییر جهت دهد. عمدهترین دلیل آن نیز این است؛ انتظارهای چین از پاکستان احتمالاً در آینده نزدیک رشد قابل توجهی خواهد داشت، بویژه اگر پاکستان از نظر اقتصادی به چین وابسته تر شود. در این صورت رویکرد ایالات متحده برای ارزیابی مجدد روابط خود با پاکستان و تقویت بیشتر اتحاد چهارگانه QUAD برای مهار چین می تواند به مهمترین مسئله پیش رو تبدیل شود.
براساس آمار اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده آمریکا در حالی که در سال 2000 تولید نفت و سایر حاملهای انرژی در چین 3.4 و مصرف آن نیز4.7 میلیون بشکه در روز بوده است، با گذر زمان این شکاف رو به فزونی رفته و در سال 2021 به تولید 4.9 و مصرف 15.2 میلیون بشکه در روز رسیده است.
بسیاری از شرکتهای آمریکایی فعال در آسیا احتمالاً به دنبال انتقال سایتهای تولیدی اصلی خود از چین به هند خواهند بود که با استراتژی «ساخت هند» دهلی نو مطابقت دارد و بدون شک سرمایهگذاری مستقیم خارجی آمریکا در هند را افزایش خواهد داد.
نشست «همگرایی منطقهای در حوزه اوراسیا» در محل موسسه ایراس برگزار شد. در این نشست که به صورت نیمه حضوری- نیمه مجازی برگزار شد، پژوهشگرانی از ایران، چین، روسیه، ترکیه و قزاقستان به ارایه دیدگاههای خود در مورد رویکردهای مختلف قدرتهای منطقهای و فرامنطقهای به روندهای همگرایی در حوزه اوراسیا، به ویژه طرحهایی همچون ایجاد سازمان کشورهای ترک توسط ترکیه یا ابتکار کمربند- راه چین و طرح اوراسیای بزرگتر روسیه، پرداختند.
موسسه خاورمیانه با انتشار گزارشی از تاثیر وضعیت اقتصادی چین بر منطقه خاورمیانه، به بررسی چالشهای پیش روی اقتصاد چین و بازتاب آن بر روابط چین با کشورهای خاورمیانه و سرمایه گذاریهای این کشور در منطقه پرداخت.
بحرانهای چین و روسیه، تهران را وادار به حلوفصل مسائلش با واشنگتن میکند
پیش از این پکن در رابطه با پذیرش عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای چنین رویکردی را اتخاذ کرده بود. هرچند در آنجا وجود این تبصره که وجود تحریمهای شورای امنیت سازمان ملل مانعی برای پذیرش دائم اعضای جدید است، دستاویز خوبی در اختیار این کشور قرار میداد و البته نشان دهنده تعهد پکن به نظم بینالملل موجود نیز به شمار میرفت.