فارن پالیسی نوشت: متیو کرونیگ: سلام اِما. باورش سخت است که این آخرین ستون ما در سال ۲۰۲۱ است. سال گذشت. فکر کردم شاید زمان خوبی باشد تا نگاهی به رویدادهای مهم سال ۲۰۲۱ بیندازیم و نگاهی هم به آنچه ممکن است در سال جدید در انتظار ما باشد، داشته باشیم.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب», در ادامه این مطلب آمده است: اما اشفورد: من برای کریسمس جایی نمی روم، اما از کار تمام وقت اولم مرخصی می گیرم تا به کار تمام وقت دومم یعنی رسیدگی به کارهای خانه و تعطیلات کریسمس بپردازم. راستی سال ۲۰۲۱ را چگونه خلاصه می کنید؟
متیو کرونیک: سال پر حادثه ای بود. ما هنوز با همه‌گیری کووید-۱۹ که در حال تغییر است، مواجه هستیم. روابط ایالات متحده و چین تضاد آمیز تر شد. طولانی ترین جنگ ایالات متحده و ناتو در افغانستان با هرج و مرج به پایان رسید و خیلی تحولات بیشتری رخ داد. چه چیزی برای شما اهمیت دارد؟
اما اشفورد: شما جنبش بریتنی آزاد را فراموش کردید که یک مطالعه موردی در مورد قدرت جنبش‌های اعتراضی غیردولتی فراملی برای رسیدن به اهدافشان است! اما در نگاهی به گذشته می توان گفت که چند موضوع بزرگ در سال گذشته ظاهر شد. اول، تنش بین مرزهای ملی و ارتباطات بین‌المللی است. حتی با فروکش کردن همه‌گیری، محدودیت‌های سفری که در سراسر جهان ایجاد شده، به طور کامل کاهش نیافته است. در همین ارتباط، بسیاری از کشورهای غربی مصمم‌تر می‌شوند تا مرزهای خود را به روی مهاجران ببندند. بنابراین حرکت آزاد مردم در سراسر جهان رو به افول است.
در همین حال، سال ۲۰۲۱ یک یادآوری دائمی بود که جابجایی آزاد کالا هنوز بخش مهمی از اقتصاد ما است. زنجیره‌های تامین جهانی در تمام سال دچار یک آشفتگی بودند که بخشی از آن ناشی از گیر کردن کشتی کانیتنر بر Ever Green در کانال سوئز بود و بخشی نیز به خاطر اختلالات ناشی از همه گیری رخ داد.
متیو کرونیک: به نکات خوبی اشاره کردید. همچنین چگونه می‌توانیم فراموش کنیم که در این سال، ریاست جمهوری ایالات متحده به جوزف بایدن رسید. البته این جابجایی قدرت از ترامپ به بایدن پس از شورش در ساختمان کنگره ایالات متحده در ۶ ژانویه که هنوز در حال بررسی است و باعث ایجاد شرایط دو قطبی در ایالات متحده شد، صورت گرفت. همچنین، ایران نمی‌خواهد به توافق بازگردد، زیرا چین نفتش را می‌خرد و این کشور در راه ورود به باشگاه کشورهای دارنده ی سلاح هسته‌ای است.
برای بسیاری در سراسر جهان، روی کار آمدن یک سیاستمدار سنتی‌تر که جهان آزاد را رهبری می کند، به معنای دمیده شدن جان تازه ای در کالبد جهان بود، اما عملکرد دولت بایدن در عمل نامساعد بوده است.
اما اشفورد: بله، من فکر می کنم موضوع دموکراسی و دیکتاتوری، حتی در غرب، یک موضوع بزرگ دیگر سال بود. ما سال را با شورش کنگره آغاز کردیم و به سرعت استیضاح دوم ترامپ مطرح شد. همچنین در آخر سال ما اجلاس سران برای دموکراسی دولت بایدن را داشتیم. با این حال، برای من روشن نیست که دموکراسی در ایالات متحده در وضعیت بسیار بهتری نسبت به ابتدای سال قرار دارد. هنوز هم وضعیت متزلزل است و هیچ اجلاس سران دموکراسی ای آن را تغییر نخواهد داد.
همچنین احساس می‌شد که سال ۲۰۲۱ حتی با وجود عدم حضور آتش افروزی های ترامپ، بیش از حد معمول بحران‌های نظامی و امنیتی داشت. ترس از بروز جنگ در اوکراین، عقب نشینی آشفته از افغانستان، جنگ های داخلی جاری در اتیوپی و یمن، کودتا در میانمار و ترور رئیس جمهور هائیتی از جمله مسائلی بودند که در سال ۲۰۲۱ با آن مواجه شدیم.
متیو کرونیک: سال تمام نشده است و هنوز ترس در مورد بروز بحران در جهان وجود دارد. روسیه در حال حاضر، به جمع آوری نیروها در مرز اوکراین ادامه می دهد. جدول زمانی گریز هسته ای ایران به چند هفته کاهش یافته است که منجر به بحث های جدی تر در مورد گزینه های نظامی شده است. چین همچنان به تهدیدات علیه تایوان ادامه می دهد. اگر بتوانیم سال را با آرامش پشت سر بگذاریم، اینها همچنان از موضوعات مهم سال جدید خواهند بود.
اما اشفورد: این ترس ها منصفانه است. نکته مهم من این بود که به نظرم ۲۰۲۱ سال بسیار بدی برای سیاست خارجی ایالات متحده بود. تغییرات بزرگ زیادی در سرتاسر جهان رخ داد و این احساس فزاینده مبنی بر اینکه ایالات متحده در موقعیت مناسبی برای پاسخ دادن به هیچ یک از آنها نیست، بروز کرد. فقط به مذاکرات هسته‌ای ایران توجه کنید. مذاکرات در وین ادامه دارد، اما ایران گام‌های بزرگی در توسعه ی برنامه ی هسته‌ای اش برداشته و به نظر می‌رسد کمتر و کمتر مایل به گفت‌وگو است. یا ناتوانی کامل واشنگتن در همکاری با سایر کشورها در مورد مسائل تجاری را در نظر بگیرید. برداشت شما از این مسائل چیست؟
متیو کرونیک: مطمئناً رکوردها مختلط است، اما من خوشبین تر از شما هستم. اجازه دهید با نکات مثبت شروع کنم. حق با شماست که آمریکا در این سال قادر مطلق نبوده است. اما ایالات متحده همچنان تاثیرگذارترین کشور در جهان به شمار می رود و رهبری آن هنوز برای حل اکثر چالش های جهانی مورد نیاز است. به هر حال، یک شکایت بزرگ از سوی متحدان و شرکای ایالات متحده در سال جاری در ارتباط با خروج از افغانستان تا پاسخ به تهدید روسیه علیه اوکراین، این است که آنها خواهان دخالت بیشتر و نه کمتر واشنگتن هستند.
من همچنین فکر می کنم که فلسفه اساسی دولت بایدن درست است. بایدن به درستی قول داده که اتحادها و سیستم مبتنی بر قوانین را احیا کند و در مقابل دیکتاتورها بایستد. دکترین او مبنی بر گرد هم آوردن دموکراسی‌های جهان برای مقابله با تهدیدات ناشی از استبداد در جهان دقیقاً درست است.
اما اشفورد: مطمئن نیستم که بتوانیم سیاست خارجی ایالات متحده را بر اساس شکایات کشورهایی که به اندازه کافی برای دفاع از خود هزینه نمی کنند و از ایالات متحده می خواهند که دست به اقدام بزند، قضاوت کنیم!
اما سال ۲۰۲۱ درسی برای محدودیت های سیاست خارجی ایالات متحده نیز بوده است. دولت بایدن در اوایل سال ۲۰۲۱ روی کار آمد و وعده داد که «آمریکا بازگشته است». اما من فکر می‌کنم ما در واقعیت با جهانی روبرو هستیم که نگران ثبات و قابلیت اطمینان ایالات متحده در آینده است. کافی است در این ارتباط به مذاکرات هسته ای ایران نگاه کنید. ایالات متحده نتوانسته است ایرانی ها را به توافق بازگرداند زیرا دیگر نمی تواند به طور معتبر به آنها مشوق های لازم را ارائه دهد. شاید ترامپ رفته باشد، اما سایه او همچنان بر سیاست خارجی سایه افکنده است.
متیو کرونیک: من این موضوع را به صورت متفاوتی می بینم که منجر به یکی از انتقادات من به سال اول ریاست جمهوری بایدن می شود. او به اندازه کافی در راستای عمل به وعده خود مبنی بر ایستادگی در برابر دیکتاتورها اقدام نکرده است.
ایران نمی‌خواهد به توافق بازگردد، زیرا چین نفتش را می‌خرد و در راه ورود به باشگاه کشورهای دارنده ی سلاح‌های هسته‌ای است. طرح بایدن برای تعامل با تهران جواب نداد و زمان بازگشت به مسیر فشار با تحریم‌های سخت‌تر مانند تحریم‌های ثانویه بر واردات نفت چین و فشار نظامی فرا رسیده است.
اما اشفورد: اما کمپین فشار حداکثری دولت ترامپ کارساز نبود. ایران را به میز مذاکره برای توافق ظاهراً بهتر برنگرداند. حال راه حل شما این است که مذاکرات را کنار بگذاریم و به فشار حداکثری برگردیم؟
متیو کرونیک: ما به یک رویکرد دوگانه ی فشار و تعامل نیاز داریم. ما می‌توانیم به گفت‌وگوها ادامه دهیم، اما تهران باید بداند که عدم دستیابی به توافق، پیامدهای غیرقابل قبولی برای ایران در پی خواهد داشت.
البته دلیلی وجود دارد که ایرانی ها به طور فزاینده ای نسبت به توافق شک دارند. آن هم این است که آنها می دانند در کمتر از سه سال، ممکن است یک دولت جدید در ایالات متحده روی کار بیاید و دوباره توافق را پاره کند.
