پاتریشیا کوهن و استنلی رید در نیویورک تایمز
تحریم‌های تنبیهی که ایالات متحده و اتحادیه اروپا تاکنون علیه روسیه به دلیل حمله به اوکراین اعلام کرده‌اند شامل بستن دولت و بانک‌ها از بازارهای مالی جهانی، محدود کردن صادرات فناوری و مسدود کردن دارایی‌های بانفوذ روسیه است. تحریم صادرات سوخت روسیه اقدام تلافی جویانه ای است که بیشترین درد را برای روسیه ایجاد می کند اما به طور قابل توجهی در این فهرست غایب است.
حذف این تحریم تعجب آور نیست. اتحادیه اروپا در سال های اخیر نزدیک به ۴۰ درصد گاز و بیش از یک چهارم نفت خود را از روسیه دریافت کرده است. این انرژی خانه‌های اروپا را گرم می‌کند، به کارخانه‌های آن نیرو می‌دهد و سوخت وسایل نقلیه‌اش را تامین می‌کند، در حالی که مبالغ هنگفتی را به اقتصاد روسیه وارد می‌کند.
از دست دادن این درآمدها برای روسیه که به شدت به صادرات انرژی برای تامین مالی عملیات دولتی و حمایت از اقتصاد خود متکی است، سخت خواهد بود. صادرات نفت و گاز بیش از یک سوم بودجه ملی را تامین می کند. اما تحریم به اروپا نیز آسیب می رساند.
دیوید ال. گلدوین که به عنوان فرستاده ویژه وزارت امور خارجه در امور انرژی در دولت اوباما خدمت می کرد، گفت: «شما می خواهید که تحریم ها بیشتر به مجرم آسیب برساند تا قربانی».
این وضعیت باعث شگفتی برخی از تحلیلگران جنگ سرد در قرن گذشته خواهد شد. در تمام دوران رویارویی ابرقدرت‌ها پس از جنگ جهانی دوم، بسیاری از تحلیلگران بر این باور بودند که هر چه اتحاد جماهیر شوروی و غرب از نظر اقتصادی بیشتر در هم تنیده شوند، احتمال بروز درگیری‌ها کمتر می‌شود. تصور بر این بود که تجارت و منافع شخصی اقتصادی در نهایت اتحادها را شکل می‌دهد.
اکنون اتحادیه اروپا بزرگترین شریک تجاری روسیه است که ۳۷ درصد از تجارت جهانی آن را در سال ۲۰۲۰ به خود اختصاص داده است. حدود ۷۰ درصد صادرات گاز روسیه و نیمی از صادرات نفت آن به اروپا می رود.
ضربه زدن به منافع متقابل درد متقابل دارد. رهبران اروپایی بین این که می خواهند روسیه را به خاطر تجاوزاتش مجازات کنند و از اقتصاد خود محافظت کنند، گرفتار شده اند.
متیو ساواری، استراتژیست ارشد سرمایه گذاری اروپایی در BCA Research، گفت: تاکنون تصمیم آلمان در روز سه شنبه برای توقف نورد استریم ۲ – خط لوله تکمیل شده گازی که مستقیماً روسیه و شمال شرق آلمان را به هم متصل می کند – یکی از مهم ترین تصمیمات اروپا بوده است.
بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، در مورد گازی که در حال حاضر به اروپا می رود، رهبران غربی تمایلی به کاهش بیشتر آن ندارند، زیرا در سه ماه آخر سال ۲۰۲۱، روسیه صادرات خط لوله خود را نزدیک به ۲۵ درصد در مقایسه با سال قبل کاهش داده است. ذخایر اروپا تنها ۳۰ درصد است و اروپایی ها در حال حاضر قیمت های گزافی برای انرژی پرداخت می کنند.
این درگیری زمانی رخ می دهد که عرضه نفت و گاز طبیعی برای ماه ها محدود بوده و قیمت ها را بالا برده است. هلیما کرافت، رئیس بخش کالا در RBC Capital Markets، یک بانک سرمایه گذاری، گفت: “نگرانی های جدی” وجود دارد که مسکو صادرات را بیشتر کاهش دهد و قیمت ها را بالاتر ببرد.
آلمان، بزرگترین شریک تجاری روسیه در اروپا، ۵۵ درصد از انرژی خود را از روسیه تامین می کند. سهم ایتالیا، دومین شریک تجاری بزرگ، ۴۱ درصد است. هفته گذشته سرگئی رازوف سفیر روسیه در میلان گفت که رئیس جمهور ولادیمیر پوتین به نخست وزیر ایتالیا، ماریو دراگی گفته است که “اگر ایتالیا به گاز بیشتری نیاز داشته باشد، ما آماده تامین آن هستیم.” آقای پوتین همچنین به این نکته اشاره کرد که تقریباً ۵۰۰ شرکت ایتالیایی در روسیه فعالیت دارند و ارزش سرمایه گذاری های دوجانبه ۸ میلیارد دلار است.
اتریش، ترکیه و فرانسه مصرف کنندگان بزرگ گاز طبیعی روسیه هستند. غول انرژی روسیه گازپروم گفت در اروپای مرکزی و شرقی، مجارستان، لهستان، جمهوری چک و اسلواکی بزرگترین مشتریان هستند.
روز پنجشنبه، آژانس بین‌المللی انرژی، که احتمالاً هر گونه واکنشی به اختلال انرژی جهانی را هماهنگ می‌کند، اعلام کرد که با توجه به اینکه ۲۵۰ هزار بشکه در روز از روسیه است از طریق اوکراین به مجارستان، اسلواکی و جمهوری چک می‌رود، عرضه نفت «در خطر فوری» قرار دارد. این مقدار در بازار جهانی که ۱۰۰ میلیون بشکه در روز مصرف می کند نسبتاً ناچیز است، اما از دست دادن آن می تواند کمبود شدیدی را در آن کشورها ایجاد کند.
به اعتقاد آقای گلدوین، نماینده سابق وزارت امور خارجه، غرب بدون ابزار نیست. «حتی اگر صادرات نفت و گاز مستقیماً هدف قرار نگیرد، فروش انرژی روسیه همچنان به دلیل تحریم‌ها بر موسسات مالی روسیه و سایر اقدامات ممکن است آسیب ببیند».
به گفته گلدوین پولی که روسیه از صادرات انرژی به دست می آورد، به دلیل نگرانی شرکت‌های کشتیرانی از پیچیدگی فزاینده حمل و نقل نفت خام و ذخایر روسیه، ممکن است کاهش یابد. وی افزود این امکان وجود دارد که کاخ سفید واردات نفت خام روسیه به ایالات متحده را ممنوع کند. به گفته کارشناسان، چنین اقدامی پالایشگاه‌های آمریکایی را مجبور می‌کند که سراغ تامین‌کنندگان دیگر بروند و مسکو را مجبور به یافتن خریداران دیگری برای حدود ۷۰۰۰۰۰ بشکه در روز می‌کند. پس از اینکه دو کشور متعهد شدند «قویاً از یکدیگر حمایت کنند»، چین به احتمال زیاد یکی از این مشتریان خواهد بود.
گروه Eurasia، یک شرکت مشاوره ریسک سیاسی، در یادداشتی در روز پنجشنبه خاطرنشان کرد که در حالی که ایالات متحده و اروپا تلاش می‌کنند از هدف قرار دادن مستقیم صادرات سوخت روسیه اجتناب کنند، «کولاک محدودیت‌های جدید بسیاری از بازرگانان را مجبور می‌کند تا در مورد نفت روسیه بسیار محتاط باشند. “
هدف تحریم‌ها نیز می‌تواند چشم‌انداز آینده روسیه را مخدوش کند. اسکات مدلل، مدیر عامل گروه انرژی راپیدان، یک شرکت مشاوره مستقر در واشنگتن، گفت: “اگر ایالات متحده انرژی را هدف قرار دهد، من انتظار دارم که از طریق کنترل های فناوری باشد که گاز طبیعی مایع و هیدروژن آینده روسیه را هدف قرار می دهد.”
اگر روسیه صادرات گاز خود را کاهش دهد، اروپا تلاش خواهد کرد تا تفاوت را با ذخایر ضعیف موجود در انبارها و با جست و جوی جهان برای یافتن بیشتر گاز طبیعی مایع جبران کند. جریان های L.N.G. از جاهای دیگر و عمدتا از ایالات متحده، در هفته های اخیر از حجم گاز روسیه به اروپا فراتر رفته است. چنین اقداماتی احتمالاً به کشورهای اروپای غربی مانند آلمان و ایتالیا بیشتر از کشورهای اروپای جنوبی و شرقی با جایگزین های کمتری برای گاز روسیه کمک خواهد کرد.
حتی بدون قطع واضح سوخت توسط مسکو یا اختلال در آن، این خطر اساسی وجود دارد که قیمت‌های فوق‌العاده بالای گاز و برق ادامه یابد و مصرف‌کنندگان تحت فشار را تحت فشار بیشتری قرار دهد و احتمالاً کسب‌وکارهای بیشتری را مجبور به کاهش فعالیت‌های خود کند. در ماه‌های اخیر، برخی از کسب‌وکارهای انرژی بر، از جمله تولیدکنندگان کود، به دلیل هزینه بالای گاز تعطیلی خود را اعلام کرده‌اند.
منبع: نیویورک تایمز
