ویاچسلاو دمیتریف در باشگاه مباحثه‌ای والدای
در فرایند جریان نگهداری و تعمیرات از پیش برنامه ریزی شده واحدهای کمپرسور گاز (GPU) در ایستگاه اصلی کمپرسور پورتووی جریان نورد استریم ۱، در دسامبر ۲۰۲۱، یکی از توربینهای زیمنس مطابق با شرایط قرارداد، به کانادا (مونترال) تحویل داده شد. با این حال، مقامات کانادایی تصمیم گرفتند که بازگرداندن تجهیزات تعمیر شده به مسکو را به تعویق بیندازند، و ظاهراً این تصمیم به سیاست کلی غرب برای “محدود کردن رژیم روسیه” در ارتباط با عملیات نظامی تهاجمی در اوکراین کمک میکند. در نتیجه، اپراتور انتقال گاز، یکی از زیرمجموعههای گازپروم، مجبور شد ابتدا عرضه سوخت آبی را به ۴۰ درصد حجم خروجی ممکن (از آوریل امسال) کاهش دهد و سپس در ماه جولای به مدت ۱۰ روز پمپاژ را به طور کامل متوقف کند. محافل سیاسی اتحادیه اروپا و ایالات متحده در همین زمان، از این تصمیم شرکت روسی برای تحریک بیشتر احساسات روس هراسی، به حاشیه راندن بیشتر مسکو و تقویت تزها در مورد تلاش کرملین برای تبدیل موضوع انرژی به عنوان یک سلاح استراتژیک استفاده کردند.
پس از مذاکرات دشوار بین اوتاوا و مقامات آلمانی – که به احتمال زیاد به شرکای خود در آمریکای شمالی سناریوی یک بحران واقعی انرژی را در اروپا به دلیل اختلال در برنامه خرید گاز خط لوله روسیه برای زمستان پیش رو نشان دادند- توربین مورد نظر برای ایستگاه پورتووایا که قرار بود به سنتپتربورگ ارسال شود به آلمان ارسال شد، جایی که هنوز برای حمل و نقل بیشتر به روسیه نیاز به تأییدیه دارد. در این شرایط، «اصل استانداردهای دوگانه» که خود را در همه حلقه‌های زنجیره تصمیم‌گیری بلوک یورو-آتلانتیک عجین کرده است، دیگر تعجببرانگیز نیست. در این شرایط، کوته فکری “باشگاه تحریم” غرب به صنعت و خانوارهای آلمان ضربه زده است و وزارت خارجه، وزارت انرژی و اقتصاد آلمان را مجبور به ابداع گزینههای احتمالی برای ارائه تعمیرات مورد توافق گازپروم بدون نقض رژیم تحریمهای اعمال شده توسط واشنگتن کرده است.
در نتیجه تخلفات لجستیکی عمدی از سوی کانادا و تاخیر طرفهای آلمانی گازپروم در تهیه اسناد فنی مربوطه، پورتووایا همچنان تنها با ۳۰ درصد ظرفیت خود و تنها با یکی از شش واحد مورد نیاز برای پمپاژ سوخت کار میکند.
گازپروم قصد دارد تعمیرات بیشتری را به منظور اطمینان از ایمنی عملکرد مرکز حمل و نقل، همزمان با تحریمهای غرب علیه روسیه، انجام دهد. این موضوع، حمل و نقل و برگرداندن نیروگاههای پمپ گاز را که نیاز به تعمیر و نگهداری دارند، پیچیده میکند. بنابراین منطقی است که وقفههای بعدی در عرضه گاز روسیه به اتحادیه اروپا نه به عنوان یک اقدام “شیطانی”، بلکه اقدام ناگزیر و غیر قابل جایگزین از سوی مسکو تلقی شود که برای جلوگیری از شرایط اضطراری بحرانی و انجام تعهدات قراردادی خود در شرایطی که شاخه دوم سرمایه گذاری مشترک مسدود و حمل و نقل از طریق سیستم انتقال گاز اوکراین محدود شده است، صورت میگیرد.
وضعیت نورد استریم به وضوح تضعیف مبنای حقوقی تعامل روسیه با کشورهای غربی و فقدان چشم‌اندازی برای احیای تجارت منصفانه در میان مدت را نشان میدهد.
اقدامات مقامات کانادایی و همبستگی برلین با شرکای فراآتلانتیکی خود که به طور مصنوعی موانعی را برای اجرای پروژههای مشترک حمل و نقل گاز ایجاد میکند، نشان دهنده غلبه عامل سیاسی در تجارت سنتی و مکانیسمهای اقتصادی تعاملی بین شرکای یورو-آتلانتیک و مسکو است.
محافل برجسته بروکسل و واشنگتن، با در نظر گرفتن افزایش قابل توجه قیمت هیدروکربنها، شکست “انتقال سبز” در اروپا و رکود مداوم بازارهای غربی، معتقد بودند که زمان انتقال مسئولیت کشورهای محوری اروپایی به روسیه بخاطر تلاطم در بازارهای انرژی و افزایش پویای تورم فرا رسیده است.
همچنین، تقویت مکانیسم رقابت ناعادلانه در بازار گاز طبیعی اتحادیه اروپا به وضوح دیده میشود. رقبای گازپروم که عمدتاً در میان تولیدکنندگان آمریکایی گاز طبیعی مایع ((LNG هستند، تمایل دارند مسکو را به عنوان یک “شریک بسیار نامطمئن” معرفی کنند که قراردادی بلندمدت را برای عرضه سوخت خود به کشورهای دموکراتیک تحمیل میکند و با توجه به قیمت های لحظهای فعلی، فقط منتظر گران شدن LNG هستند.
در عین حال، شایان ذکر است که روسیه به سهم خود برای “هشیار کردن” شرکای تجاری و اصلی خود، که خطر از دست دادن حتی نیمی از ۱۵۵ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی مورد نیاز خود (که بیشتر آن توسط آلمان، فرانسه، ایتالیا و اتریش استفاده میشود) را حس میکنند، این هشدار را میدهد که ممکن است بدون خط لوله نورد استریم ۲ اصلا کار نکند.در شرایط کنونی تحکیم تلاش‌های ایالات متحده و اتحادیه اروپا که به هر قیمتی مصمم به تضعیف انحصار انرژی روسیه در بازارهای اروپایی بدون در نظر گرفتن هزینه‌های بالقوه آن هستند، اقتصاد توسط یک مدل سیاسی بلوکی کنترل میشود که در واقع میتواند زنجیرههای تولید سنتی و لجستیکی که برای دههها در این قاره شکل گرفته است را تغییر دهد.
ضمنا ما می بینیم که چگونه بازار جهانی گاز با حساسیت به هرگونه کاهش فنی یا عمدی در تامین مقیاس بزرگی از آن واکنش نشان میدهد. هزینه گاز طبیعی در هاب هلندی TTF تقریباً ۱۷۰۰ دلار در هر هزار متر مکعب در جولای امسال بود. با توجه به دستور کار فعلی و نزدیک شدن به زمستان، این روند صعودی تنها در بازارهای نقدی اتحادیه اروپا شدیدتر خواهد شد. چنین روندهایی به طور اجتناب ناپذیری بر هزینه تمام عناصر و طرحهای تولید در بخش های کلیدی اقتصاد جهانی یعنی کشاورزی، کودهای شیمیایی، صنایع شیمیایی، حمل و نقل و غیره تأثیر میگذارد. چنین پیش‌بینی‌هایی متقابلاً هم برای رهبری بروکسل که بار دیگر افزایش موج احساسات اروپایی بدبینانه در میان توده‌های ناراضی از رفاه را احساس میکند و هم برای مسکو که مجبور است به دنبال جایگزینی برای بازار معمول اروپایی خود باشد، غیرقابل قبول است. بدیهی است که به عنوان مثال، شرکای جدید آسیایی برای دسترسی روسیه به بازارهای خود تخفیف قابل توجهی را درخواست خواهند کرد.
می توان فرض کرد که با رشد هزینه خط لوله گاز و غیرقابل اعتماد بودنش به دلیل سیاسی شدن بیش از حد آن، LNG به شکل غالب تجارت سوخت آبی در آینده تبدیل خواهد شد. در این راستا، روسیه پتانسیل خوبی برای بازسازی مدل صادراتی خود و ورود به بازار جهانی را دارد. همچنین، زیرساختهای موجود در شرق (“قدرت سیبری”) میتواند به سمت تحویل گاز به پایانه های LNG چین برای حمل و نقل بیشتر به آسیای جنوب شرقی، هند و آمریکای لاتین تغیر جهت دهد. در این زمینه، حفظ کانال مشارکت با چین، به عنوان مصرف‌کننده اصلی گاز طبیعی و قطب اصلی حمل‌ونقل در شرق آسیا، از نظر استراتژیک مهم است.
مترجم: مرضیه مرادی
متنی سراسر پروپاگاندای سیاسی و عاجز از ارائه حتی یک فکت واقعس از بازار انرژی دنیا. تنها به عنوان یک نمونه، نورد استریم ۶ توربوکمپرسور دارد که حتی با ۲ تای آن هم مستواند کار کند اما روسیه به بهانه تحریم و از دور خارج شدن یک کمپرسور بخاطر تعمیرات کل گاز را بست. مشت نمونه خروار.