«یرمولوف به فتحعلی شاه پیشنهاد کرد که چون روسیه قصد حمله به عثمانی را دارد لذا با آن دولت علیه عثمانی‌ها متحد شود و مشترکا اقدام نمایند. منظور روسیه از این پیشنهاد این بود که ایران با کمک آنان بتواند قسمتی از اراضی عثمانی را تصرف و در نتیجه ایالات از دست رفته قفقاز را فراموش کند. اما فتحعلی شاه که تجربه تلخی از اتحاد با کشورهای اروپایی داشت و ضمنا به شدت از روس‌ها مکدر بود با این پیشنهاد موافقت نکرد. وقتی سفیر روسیه تقاضا کرد که به قوای آن دولت اجازه عبور از استراباد و خراسان برای سرکوب کردن ازبکان خیوه داده شود و روس‌ها در رشت نمایندگی بازرگانی دایر نمایند و ارتش ایران معلمین روسی استخدام کند فتحعلی شاه یکبار دیگر موضوع ایالات قفقاز را پیش کشید و اظهار داشت تا وقتی که اراضی مزبور را پس ندهید با هیچ یک از تقاضاهای شما موافقت نخواهم کرد. یرمولوف با عصبانیت جواب داد حتی با استرداد یک قطعه از زمین‌هایی که با نیروی سپاهیان روس به دست آمده موافقت نخواهد کرد و با قلبی پر از کینه تهران را ترک نمود.»
▪️منبع: عبدالرضا هوشنگ مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران
🌐تهیه شده در تحریریه ایراس
