“مسئول نباید ده‌ها سال در همان مقام عالی باقی بماند. پویایی‌اش همیشگی نیست. تمایل به ماندن در جایگاه خود، در نهایت “هاله‌ای از لغزش‌ناپذیری” به وجود می‌آود. نیاز هست که محدودیت زمانی برای جایگاه مقامات وجود داشته باشد. این موضوع عین شفافیت است. این، همان شفا برای همه دردهاست. من صادقانه معتقد هستم که هرگونه خودکامگی در قزاقستان راه به جایی نمیبرد. تنها جامعه آزاد و دموکراتیک است که می تواند زندگی با ثبات و مرفه ما در آینده نچندان دور را تضمین کند. هرکس باید کاری را در پیش گیرد که می تواند خوب انجامش دهد. پست عالی نباید برای قیومیت، بلکه برای توانایی‌های شخص بدست آید و نباید برای جایگاه، بلکه برای کار در آن در نظر گرفته شود. متاسفانه، عادت به دستیازی به آنچه بیش از شایستگی است، در میان مقامات ریشه دوانده است.”
او این را در انتقاد از شخصی می گفت که ۲۲ سال در راس حزب کمونیست قزاقستان بود. اما خانواده خودش به طور مستقیم و غیر مستقیم حالا بیش از ۳۰ سال است که قدرت را در این کشور آسیای مرکزی در دست دارند و گویا سخنان قدیمی‌اش را از یاد برده است تا کار به جایی برسد که اعتراضات گسترده سرتاسر این کشور را بگیرد و معترضان خشمگین به ساختمان های دولتی و پلیس حمله کنند. / ایراس
