«میرویس ناب» -معاون سابق وزیر امور خارجه- که با دولت ملی کار می‌کند، گفت: «طالبان ثابت کرده که نمی‌تواند حکومت کند، نتوانسته به اختلافات خود رسیدگی نماید، و اقدامات موثری برای کاهش نگرانی‌های کشورهای همسایه انجام دهد؛ بنابراین، نسبت به واقعیت‌های جدید ژئوپلیتیکی آگاهی وجود دارد.»
اما فقدان اتحاد در میان رهبران گروه‌های مخالف طالبان، که یکدیگر را در گذشته رقیب می‌پنداشتند، می‌تواند به این معنا باشد که در حال حاضر بعید به نظر می‌رسد، جنبشی که برای سرنگونی این گروه توسط این افراد تقویت شده باشد، به موفقیت زیادی دست یابد.
عدم حمایت بین‌المللی از ابتدای مقاومت تاکنون وجود نداشته و این توانایی، مقاومت برای مقابله رودررو با طالبان را تضعیف خواهد کرد. ولی مشکل مهم‌تر، اختلافات داخلی است.
یکی از رهبران شبهه‌نظامی که خود یک سیاستمدار و سرباز سابق است و نخواست نامش فاش شود، گفت: «همه افرادی که هدایت نیروهای نظامی را برعهده دارند، معتقدند که رهبر خواهند بود و بنابراین، به جای مبارزه برای مردم و کشورشان، برای خودشان می‌جنگند.
در این میان، طالبان نیز به اندازه کافی مشغله داشته‌اند. آن‌ها با گروه‌های مهم مقاومت، به‌ویژه در دره پنجشیر مبارزه کرده‌اند. به گفته یک ژنرال سابق ارتش افغانستان که اکنون یک گروه ضد طالبان را رهبری می‌کند، ناآرامی‌هایی نیز در ماه‌های اخیر در شهر‌های مختلف به وجود آمده است.
یکی دیگر از چهره‌های مقاومت گفت که طی دو هفته گذشته، حدود ۲۰۰ نفر از نیروهای طالبان در جنگ کشته شده‌اند. با این‌حال، اعضای سابق ارتش و نیروهای ویژه افغانستان و همچنین کارمندان سابق دولت، بی‌رحمانه مورد هدف طالبان قرار می‌گیرند.
نیروهای مقاومت امیدوارند به سلاح‌های جدیدی دست پیدا کنند. بسیاری از سربازان آموزش‌دیده افغان هنوز به حکومت گذشته وفادارند. یکی از سیاستمداران گفت: «ما برای دموکراسی و حقوق بشر جنگیدیم و این چیزی است که می‌خواهیم به افغانستان بازگردد. سیاستمداران ما شکست خوردند، اما ما مجبور نیستیم راه گذشته را دوباره تکرار کنیم.»
