علاوه بر این، می‌توان قدیمی‌ترین و جدیدترین آهنگ‌های تبتی را یافت و دربارۀ ریشه‌ها و پیشینۀ تاریخی آن ها اطلاعاتی کسب کرد. مهم تر از همه اینکه، می توان شادی و اندوه خود را در زندگی با دوستان به اشتراک نهاد و محل زندگی خود را به شکل آنلاین معرفی کرد.
البته، ما نمی خواهیم هیچ اپلیکیشن اجتماعی را تبلیغ کنیم؛ با این حال، نام این برنامه درواقع به خوبی انتخاب شده است؛ چرا که تمام معانی و کاربردهای کلمۀ تبتی «لینکا» را در خود دارد. هزاران سال پیش از ظهور پلتفرم های اجتماعی آنلاین، لینکا پیوند اجتماعی اولیه بین مردم تبت، جوامع و طبیعت آن ها بود. از طریق این فعالیت ها، تبتی ها شاد، خوش بین و سرزنده می مانند؛ حتی در محیط طبیعی پرچالشی با ارتفاع زیاد و کمبود اکسیژن.
در زبان تبتی، «لینکا» به معنای باغ ها و بیشه هاست. با این حال، در تداول عامه، «لینکا دویدن» شبیه به گردش یا تفریح است. دویدن لینکا، یک سنت دیرینۀ تبتی برای نزدیکی به طبیعت است؛ عادت خاص تبتی ها که در آب و هوای ارتفاعات و محیطی منحصر به فرد زندگی می کنند. در منطقۀ خودمختار «شی زانگ» در جنوب غربی چین، برف و سرمای شدید عادی است. بنابراین، در آنجا هر روزی که آب و هوای خوشی داشته باشد، غنیمت است و هرگز نباید تلف شود. اینچنین روزهایی، هدیه ای آسمانی تلقی می شوند[…] بنابراین، در چنین روزهایی، تبتی‌ها اغلب با خانواده و دوستان دور هم جمع می‌شوند و مقداری غذا همراه خود می‌آورند و به مناطق سرسبز لینکا می روند؛ چادرها را برپا می کنند، فرش پهن می کنند؛ تنقلات مختلف می خورند و شادی های طبیعت را با آواز و ضیافت جشن می گیرند.
با گذشت زمان، دویدن لینکا، شیوۀ زندگی روزانۀ بی بدیل تبتی ها شده است. در لهاسا، چه در مناطق شهری و چه در اطراف شهر، چشم اندازهای فوق العاده زیبا در همه جا گسترده است. در زیر تابش شدید آفتاب فلات، با رنگ سبز زمردین خود، لهاسا را به دنیای اساطیری تبدیل می کنند. برای تجربۀ آداب و رسوم قومی منحصر به فرد و فرهنگ عامیانۀ مردم تبت، وارد دنیای لینکای لهاسا شوید. من که سال‌ها در شی زانگ زندگی کرده‌ام، زیباترین آهنگ ها، جذاب ترین داستان ها و سرگرم کننده ترین لطیفه ها را در رویدادهای اجرای لینکا شنیده‌ام. ما معتقدیم هر هویت فرهنگی، محصول گفتگو و تعامل بین مردم و طبیعت است. می توان گفت که دویدن لینکا، میل ذاتی انسان به نزدیک بودن به طبیعت را با چالش های محیط خشن طبیعی، آشتی می دهد. مردم تبت، تمایل طبیعی به زندگی در فضای باز، چادر زدن و تفریح کردن دارند و عاشق جنگل ها، رودخانه ها، گل ها و مراتعند.
در چشم اندازهای لینکا، چادرهایی با رنگ‌های مختلف برپا می‌کنند و پرده‌های مجلل یا ساده می‌سازند، اجاق می‌سازند، غذا و چای آماده می‌کنند و گاهی یک روز، چند روز یا حتی تا دو هفته در آنجا می‌مانند. آواز می خوانند، می رقصند، تاس می اندازند، داستان می گویند، اپرای تبتی اجرا می کنند، از مهمانان پذیرایی می کنند، مهمانی می دهند و جشن می گیرند. بازی‌ها، ورزش‌ها و فعالیت‌های تیراندازی با کمان نیز وجود دارد. تأثیرگذارترین تبلور فرهنگ آن ها به طور طبیعی در این لحظات بی دغدغه ظاهر می شود. محبوب ترین ورزش در این دوران، تیراندازی با کمان است که در تبتی با نام «بیشائو» شناخته می‌شود. هدف، از چرم گاو با مرکز متحرک ساخته شده است. نوک پیکان ها از چوب با سوراخ های زیاد حکاکی شده و هنگامی که از بند کمان رها می شوند، صدای تیزی تولید می کنند. در طول هر مسابقۀ تیراندازی با کمان، مردان و زنانی که در دو طرف رقابت کنندگان ایستاده‌اند، برای تشویق و حمایت از آن ها با شور و شوق می خوانند و می رقصند. به این نوع آهنگ «داشهی» به معنای آهنگ پیکان می گویند.
در زندگی شهری امروزی در ژیزانگ نیز این فضا گسترش زیادی یافته است. همکاران در محل کار، شرکای تجاری، معلمان و دانش آموزان در مدارس، مهمانان و میزبانان، گردشگران و افراد محلی، بیشتر و بیشتر تحت تأثیر فرهنگ تبتی قرار می گیرند. مردم آموخته‌اند که مسائل بی‌اهمیت زندگی روزمره را در زیر آسمان پرستاره و در رقص زیبای شعله های آتش، به فراموشی بسپارند. ما نمی توانیم انکار کنیم که در یکی از خشن ترین محیط های طبیعی در فلات است که مردم تبت این خوش بینانه ترین و آرام ترین شیوۀ زندگی را برگزیده اند. این امر به ندرت در فرهنگ های سراسر جهان دیده می شود. مهم نیست که چقدر مجالس باشکوه و مجلل در مکان‌های دیگر سازماندهی می‌شوند، در نهایت به زرق و برق هایی در روال روزمره می‌مانند؛ اما به نظر می‌رسد که در فرهنگ لینکای شی زانگ، مردم تبت این موضوع را دگرگون کرده‌اند.
گفته می‌شود که در برخی خانواده‌ها، لینکا ممکن است تا یک ماه ادامه یابد. اعضای خانواده برای سروسامان دادن به کار و بار خود، می توانند هر زمان که بخواهند آنجا را ترک کنند و طبیعتاً پس از اتمام وظایف خود، به جشن بازگردند. این در واقع یک شیوۀ زندگی بسیار جذاب است: پرداختن به مشاغل و وظایف آزاردهنده، در میانۀ یک جشن بزرگ.
نویسنده: چِن جینگ، مدرس دانشگاه هونان.
