کالاهای وارداتی چگونه وارد روسیه‌ می‌شوند؟

#اختصاصی

روسیه یاد گرفته است که کالاهای شرکت‌هایی را که روسیه را ترک کرده‌اند یا به دلیل تحریم‌ها ممنوع شده‌اند، وارد کند و یا جایگزین کند. اما تعداد آنها نسبت به قبل کمتر است: تقریباً همه چیز را‌ می‌توانید بخرید، اما نه همیشه و نه همه جا، و مطمئناً گران‌تر.

صاحبان و کارمندان شرکت‌های حمل و نقل و تجارت خارجی به اتفاق آرا به آخرین اخبار درباره تحریم‌ها علیه واردات روسیه و مسدود کردن راه‌های دور زدن آن‌ها پاسخ می‌دهند: «بله، در کل، مهم نیست». آنها عادت کرده‌اند، تنظیم شده‌اند و مطمئن هستند که راهی برای آوردن هر چیزی که نیاز دارند پیدا خواهند کرد.

نکته دیگر این است که چقدر طول‌ می‌کشد و چقدر هزینه دارد؟ پیش بینی آنها این است: کمبود محسوسی در کالاها و فناوری‌ها در روسیه وجود نخواهد داشت، اما محصولات معمول برندهای جهانی – از فیلم‌های پر فروش‌ هالیوود گرفته تا تجهیزات ساختمانی و ماشین آلات – به تدریج به یک کالای لوکس تبدیل خواهند شد. مصرف کننده‌های دائمی آنها باید به جایگزین‌های داخلی یا آسیایی راضی باشند.

واردات کمتر شده است

سرویس گمرک فدرال آمار فعالیت تجارت خارجی را در ماه مارس را منتشر کرد. داده‌های واردات و صادرات دسته‌های اصلی کالا در سال گذشته منتشر شده است. برای بسیاری از اقلام، مانند مواد غذایی، عدم تفکیک دقیق، نتیجه‌گیری در مورد وضعیت عرضه را غیرممکن‌ می‌کند، اما‌ می‌توانید یک ایده کلی از نحوه عملکرد تحریم‌ها داشته باشید. واردات با ۱۱٫۷ درصد کاهش به ۲۵۹ میلیارد دلار رسید. بر اساس محاسبات تحلیگران Hard Figures واردات سرمایه‌گذاری (تجهیزات، ماشین آلات) با شدت بیشتری – ۱۹٪ – کاهش یافت.

در بین کالاهای مصرفی، عرضه محصولات ممنوعه تحریمی بیش از همه کاهش یافته است، اینها اولاً کالاهای گران هستند. بلافاصله پس از شروع جنگ، ایالات متحده، اتحادیه اروپا، ژاپن، کانادا و سایر کشورها عرضه کالاهای لوکس به روسیه از جمله لباس و کفش گران‌تر از ۳۰۰ یورو (از اتحادیه اروپا) و ۱۵۰ دلار (از ایالات متحده آمریکا) را ممنوع کردند. واردات خودروهای بالای ۵۰ هزار دلار و بسیاری از انواع تجهیزات از اتحادیه اروپا و تقریباً همه تجهیزات از ایالات متحده آمریکا ممنوع است. علاوه بر این، طبق برآوردهای مختلف، صدها یا حتی هزاران شرکت بین‌المللی روسیه را ترک کردند و یا (حداقل به طور رسمی)  تحویل کالاهای خود به روسیه را متوقف کردند.

در واقع، زیان بیشتر است: گمرک واردات را با دلار اندازه گیری‌ می‌کند، اما به دلیل جهش تورم جهانی و افزایش شدید هزینه‌های حمل و نقل همه چیز افزایش یافته است. در “قطعات” سقوط بسیار شدیدتر است، اما کارشناسان متعهد به تخمین میزان آن نیستند. بر اساس اعلام وزارت توسعه اقتصادی، واردات به صورت واقعی ۱۶٫۹ درصد کاهش داشته است.

داده‌های سال گذشته چندان توضیح دهنده نیستند: در بهار، واردات سقوط کرد (ورشکین، دستیار رئیس‌جمهور، سقوط را در ماه مارس «ده‌ها درصد» تخمین زد)، اما چند ماه بعد اوضاع شروع به بهبود کرد. بانک مرکزی گزارش داد که در سه ماهه اول سال جاری، مانند یک سال قبل بود (اگرچه «یک سال پیش» شامل یک مارس فاجعه‌بار بود). در هر صورت، بر اساس برابری پول، تعداد کالاهای وارداتی به طور قابل توجهی کمتر از قبل از جنگ است. بر اساس آخرین پیش‌بینی دولت، واردات کالاها با افزایش ۷٫۴ درصدی در شرایط واقعی مجددا رشد خواهد کرد، اما با کاهش سال گذشته، این بدان معناست که واردات ۸٫۱ درصد کمتر از سال ۲۰۲۱ خواهد بود.

خرید کنید اما نه همیشه

هرازگاهی مشکلاتی برای خرید کالاهای خاص وجود دارد. یکی از قابل توجه‌ترین دسته‌ها دارو است. بررسی‌های داروسازان نشان داد که ۹۹ درصد داروخانه‌ها در سال گذشته با کمبود برخی داروها مواجه بودند: از شربت تب بر کودکان Nurofen و آنتی‌بیوتیک Amoxiclav گرفته تا انسولین و داروهای ضد تومور تاموکسیفن و تمودال. Roszdravnadzor کمبود برخی داروها را تایید کرد و این را با وقفه در تدارکات توضیح داد و قول داد که این مشکلات موقتی است.

وقتی مشکلاتی در مورد داروها برای مردم وجود دارد، پس برای حیوانات بیشتر است. در پاییز و زمستان، واکسینه کردن یک گربه یا سگ با واکسن‌های رایج وارداتی – نوبیواک هلندی و اوریکان فرانسوی (هر دو شرکت تحویل به روسیه را متوقف کردند) تقریبا غیرممکن بود. واکسن آنها از واکسن‌های روسی برای توله سگ‌ها و حیوانات ضعیف‌تر قابل تحمل‌تر است و علاوه بر این، آنها در سراسر جهان شناخته شده‌اند. در زمستان، کلینیک‌های دامپزشکی جایگزینی پیدا کردند – واکسن‌های چک و آمریکای جنوبی،‌ می‌توانید با آنها وارد بسیاری از کشورها شوید.

این یک راه حل برای مشکل است، اما راه حل دیگری وجود دارد. اگر پافشاری کنید،‌ می‌توانید نوبیواک یا اوریکان را نیز پیدا کنید – واردات موازی به آرامی کار‌ می‌کند. تعداد واکسن‌ها کمتر شده و قیمت‌ها افزایش یافته است، اما‌ می‌توانید آن را دریافت کنید. با در نظر گرفتن تحویل از طریق کشورهای ثالث، واکسن، حتی در صورت خرید، ۳۰۰۰ روبل در هر دوز هزینه دارد، یعنی هزینه واکسن ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ روبل خواهد بود، اگرچه به گفته یک دامپزشک اهل مسکو در بهار گذشته تقریباً در هر کلینیک دامپزشکی امکان تزریق آنها با ۱۵۰۰-۲۰۰۰ روبل وجود داشت. این در حال حاضر یک وضعیت معمول واردات است.

در فصل بهار، قرص کنه سگ  Bravecto با کمبود مواجه بود. سازنده آنها، American MSD Animal Health ارسال محصولات به روسیه را در پاییز متوقف کرد و موجودی آن تقریبا تمام شد. نماینده شرکت وعده داده است که مشکل را برطرف کند، اما در حال حاضر قیمت قرص‌های باقی مانده از ۱۸۰۰-۲۰۰۰ به ۴۵۰۰-۵۰۰۰ روبل در هر بسته افزایش یافته است.

همین امر در مورد کالاهای مصرفی نیز صادق است. تابستان گذشته، ده‌ها نوع اسپری موی خارجی در قفسه‌های فروشگاه‌های لوازم آرایشی Magnit  وجود داشت و اکنون حق انتخاب بسیار کمتر است. یک فروشگاه در مرکز سوچی دارای چهار نوع لاک از برند روسی پرلست و تنها یک نوع وارداتی با برند تافت‌ می‌باشد. فروشنده‌ می‌گوید: «لاک‌های وارداتی الان به ندرت وارد‌ می‌شود، یک ماه است که وارد نشده است. شاید تافت نیز به زودی ناپدید شود. این یک نام تجاری از شرکت بین المللی هنکل است که برای مدت طولانی‌تری نسبت به رقبای خود کالاهایی را به روسیه عرضه‌ می‌کند که اقلام ضروری نیستند. در حال حاضر این شرکت نه تنها تحویل را متوقف کرده است، بلکه کارخانه‌های روسی را به خریداران محلی فروخت.

از همه جا نمی‌توانیدخرید کنید

پس از اینکه بسیاری از شرکت‌ها از همکاری با روسیه امتناع کردند، وزارت صنعت و تجارت فهرست بلندبالایی از محصولات مجاز برای واردات موازی – یعنی واردات به روسیه بدون اجازه صاحب برند – تهیه کرد. در نتیجه، در صورت تمایل، تقریباً هر محصولی از این شرکت‌ها را‌ می‌توان در جاهای مختلف یافت: در بازارها، در فروشگاه‌های طاقچه، اما نه در فروشگاه‌های زنجیره‌ای بزرگ.

هرمس و لویی ویتون، پرادا و شنل اکنون نه به فروشگاه‌های مارک دار (همه آنها بسته هستند) یا فروشگاه‌های بزرگ در مسکو و سنت پترزبورگ، بلکه به خریداران خصوصی برای محصولات جدید هرمس و لویی ویتون مراجعه‌ می‌کنند. فروشگاه‌های TSUM  و GUM  محصولات لوکس وارداتی را با دور زدن خانه‌های مد که روسیه را ترک کرده‌اند نمی‌فروشند، بلکه با کسانی کار می‌کنند که باقی مانده‌اند (اینها بیشتر خانه‌های ایتالیایی هستند، اما مثلاً خانه جواهرات سوئیسی Chopard نیز حضور دارد) و به دنبال برندهای جدید از روسیه، آمریکای جنوبی و آسیا هستند. در وب سایت TSUM ‌ می‌توانید کیف و لباس‌هایی از پرادا و گوچی و سایر مارک‌های رسمی خارج شده پیدا کنید – اما کارمندان فروشگاه اطمینان‌ می‌دهند که این مدل‌ها مربوط به گذشته هستند، دولت در این مورد اظهار نظر‌ نمی‌کند.

از نظر فنی، آوردن هر گونه کالای لوکس و فروش آن برای TSUM  و GUM  کاملاً امکان پذیر است. وزارت صنعت و تجارت اجازه واردات پوشاک و لوازم جانبی با هر برندی را‌ می‌دهد، به استثنای ده‌ها مورد – که اکثر برندهای لوکس در میان آنها نیستند. از سوی دیگر، بسیاری از واسطه‌ها ظاهر شده‌اند – از شرکت‌های بزرگ گرفته تا تاجران خصوصی که کالاهای لوکس را هم مستقیماً از ایتالیا و هم به صورت بسته از طریق کشورهای عضو اتحادیه اقتصادی اوراسیا به روسیه تحویل می‌دهند – بیش از ۱۳۰۰۰ آگهی در مورد چنین خدماتی در یک طبقه‌بندی Avito  وجود دارد. اما رهبران بازار امید خود را برای بازگرداندن روابط با تولید کنندگان از دست‌ نمی‌دهند – و به نظر‌ می‌رسد که این متقابل است.

یکی از کارمندان بخش فروشگاه‌های لوکس روسی توضیح داد: “بیشتر برندها مانند دیور و پرادا روابط خود را با ما حفظ‌ می‌کنند، بسیاری ما را با اخبار، محصولات جدید به روز‌ می‌کنند، برای تعطیلات هدیه‌ می‌فرستند، آنها‌ می‌گویند به دنبال فرصت‌هایی برای از سرگیری کار با فروشگاه‌های بزرگ هستند.” به گفته یکی از شرکت کنندگان Cartier سال گذشته سفری به قزاقستان برای مشتریان ثابت خود ترتیب داد تا با بوتیک‌ها و مدیران محلی آشنا شوند. مشاوری در بخش لوازم آرایشی لوکس فروشگاه Stockmann‌ می‌گوید همین چند روز پیش، نماینده Shiseido نزد ما آمد و از ما خواست که آنها را فراموش نکنیم و گفت که آنها به دنبال راهی جدید برای ما هستند. به محض اینکه آن را پیدا کنند، تحویل را از سر خواهند گرفت .

این وضعیت فقط به دلیل تحریم نیست. حتی برای پپسی یا کوکا هم اکنون باید نه به یک سوپرمارکت بزرگ، بلکه به یک مغازه مترو یا یک مغازه دخانیات بدوید. هر دو شرکت آمریکایی فروش برندهای جهانی خود را در روسیه متوقف کردند و آنها را با برندهای محلی جایگزین کردند. اما محصولات معمول آنها از طریق واردات موازی در مقادیر کافی به اینجا‌ می‌آیند – آنها به معنای واقعی کلمه از همه جا آورده‌ می‌شوند.

بزرگترین فروشگاه‌های زنجیره‌های مسکو که‌ می‌توانید کوکاکولا و پپسی را در آنها پیدا کنید، آزبوکا وکوسا، مگنولیا و به عنوان مثال پمپ بنزین گازپروم نفت هستند. در قفسه‌های رهبران بازار – Pyaterochka، Perekrestok، Magnit، Dixy، Auchan – این نوشابه یافت‌ نمی‌شود. یکی از مدیران ارشد یکی از این شبکه‌ها می‌گوید «ما به همکاری با کوکاکولا و پپسی ادامه می‌دهیم، حتی اگر نام آنها تغییر کرده باشد. آنها شرکای اصلی ما با برندهای محلی خود هستند، بنابراین تلاش می‌کنیم روابط خوبی با آنها حفظ کنیم». یکی از کارمندان Auchan‌ می‌گوید: «موقعیت ما در روسیه در حال حاضر کاملاً متزلزل است، فشار زیادی بر شرکت مادر برای ترک روسیه وجود دارد، بنابراین ما به دلیل واردات موازی نیازی به درگیری با شرکت‌های بین المللی نداریم. «خواهران» آنها که توسط همان خانواده فرانسوی مویلیه کنترل می‌شود، نمی‌توانستند تحمل کنند: Decathlon فروشگاه‌های روسیه را در بهار ۲۰۲۲ تعطیل کرد و اکنون به دنبال خریدار برای فروشگاه‌های خود است.

فقط بحث فشار نیست، بلکه مشکلات واردات هم هست. در شرایط فعلی، تامین کافی برای حمایت از مجموعه ای بیش از ۵۰۰۰۰ کالا غیرممکن است، یکی از کارکنان Decathlon به توضیح‌ می‌دهد: تجهیزات ورزشی گرانتر از ۳۰۰ یورو که تحت تحریم هستند زیاد است و بخش قابل توجهی از این دسته کالاها را شامل می‌شود؛ به عنوان مثال دوچرخه، تجهیزات اسکی، تجهیزات بدن‌سازی. آنچه که تحت تحریم قرار ندارد نیز به دلیل مشکلات حمل و نقل بسیار گران است: قبلاً کالاها از چین به انبارهای اروپایی شبکه تحویل داده‌ می‌شد و از آنجا از جمله به روسیه حمل‌ می‌شد. امکان بازسازی حمل و نقل به گونه ای وجود نداشت که به صورت مثبت کار کند. لروی مرلین وضعیت مشابهی دارد، او فروشگاه‌ها را به مدیریت منتقل‌ می‌کند.

واردات به روسیه اکنون طبق قوانین خود کار‌ می‌کند، آنها مشمول روندهای عمومی نیستند. به عنوان مثال، از سال ۲۰۲۲، حمل و نقل در کانتینر در سراسر جهان ارزان تر شده است، اما در روسیه گران‌تر‌ می‌شود. بزرگترین اپراتورهای جهان از آوردن کالا به کشور خودداری کرده‌اند، به همین دلیل کشتی‌های کافی و کانتینر وجود ندارد (به جای کشتی‌های کانتینری با ظرفیت بزرگ، کشتی‌های کوچک شرکت‌های کوچکتر کار‌ می‌کنند)، زنجیره تامین پیچیده تر‌ می‌شود، و واسطه‌ها بیشتر و بیشتر‌ می‌شوند. در نتیجه، هزینه تحویل کالا از طریق دریا به روسیه در حال حاضر پنج برابر بیشتر از قبل از همه گیری و سه برابر بیشتر از سال ۲۰۲۱ است.

فراوانی واسطه‌های کوچک منجر به این واقعیت می‌شود که تلاش‌ها برای توقف واردات به روسیه منجر به افزایش قیمت کالاها می‌شود، اما نه توقف واردات آنها.

الکسی میسایلوف، مدیر توسعه کسب و کار FM Logistic در روسیه گفت: در اوایل آوریل، یک کانتینر ۴۰ فوتی از شانگهای به‌هامبورگ با قیمت ۱۵۰۰ دلار ارسال‌ می‌شود. در روسیه، تحویل یک کانتینر از چین و سایر کشورهای آسیایی به خاور دور ۶۰۰۰ دلار هزینه دارد. به علاوه ۲۵۰۰۰۰ روبل برای تحویل از طریق راه آهن به مسکو. دشوار است که بگوییم این چقدر هزینه تحویل را افزایش‌ می‌دهد: در چنین کانتینری‌ می‌توانید محموله ای به ارزش ۲۰۰۰۰ و ۲۰۰۰۰۰ دلار حمل کنید. در مورد اول، ۷۵۰۰ دلار اضافی برای حمل و نقل هزینه (و همراه با آن قیمت نهایی) را ۴۰٪ افزایش‌ می‌دهد، در مورد دوم – ۴٪.

به همین دلیل، روی آوردن به کالاهای کشورهای “دوست” به کاهش قیمت منجر نشد. کالاهای چینی در روسیه ارزان تر از همتایان اروپایی و آمریکایی، اما بسیار گران تر از چین هستند. به عنوان مثال، خودروهایی که حدود ۳۰ درصد از بازار روسیه را به خود اختصاص دادند. در کارخانه سابق رنو در روسیه، تولید خودروهای Moskvich 3، یک کپی اقتباس شده از JAC S4 چینی آغاز شد. در چین، حدود ۱٫۱ میلیون روبل، و در روسیه – از دو میلیون هزینه دارد. میانگین قیمت یک خودروی چینی در روسیه، طبق گزارش Avtostat، از این مرز عبور کرده است. این آژانس می‌گوید: «چینی دیگر مترادف با ارزانی نیست».

واردکنندگان توضیح‌ می‌دهند که این برای همه کالاها صدق‌ می‌کند و دلایل آن یکی است: حمل و نقل گران، واسطه‌ها و حق بیمه برای کار با یک بازار خطرناک.

می توانید بخرید

اکنون صدها شرکت به واردات موازی به روسیه مشغول هستند، اکثریت قریب به اتفاق شرکت‌های خرد یا حتی کارآفرینان فردی هستند. این را‌ می‌توان از لیست دریافت کنندگان گواهینامه‌ها و اظهارنامه‌های انطباق مشاهده کرد که بدون آنها کالا‌ نمی‌تواند فروخته شود. این وفور واسطه‌های کوچک است که منجر به این واقعیت‌ می‌شود که تلاش‌های ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای توقف واردات کالاهای تحریم شده به روسیه به یک چیز ختم‌ می‌شود – افزایش قیمت این کالاها، اما نه توقف واردات آنها. به عنوان مثال، ایالات متحده عرضه نیمه‌هادی‌ها به روسیه را ممنوع کرد، اما سال گذشته عرضه تراشه‌های آمریکایی از چین و هنگ کنگ ۱۱ برابر افزایش یافت – از ۵۱ به ۵۷۰ میلیون دلار. تحویل از طریق بسیاری از شرکت‌های کوچک انجام شد. حتی اگر کسی تحت تحریم قرار بگیرد، مشکل بزرگی نیست.

کشورها بر اساس همان اصل انتخاب‌ می‌شوند: کنترل در یکی تقویت‌ می‌شود – جریان‌ها به دیگری هدایت‌ می‌شوند. به عنوان مثال، پس از سفر فوریه آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا ، مقامات ترکیه قول دادند که ترانزیت کالاهای تحریم شده به روسیه را از ماه مارس متوقف کنند. در اوایل ماه مارس، حمل و نقل کالا از این کشور به روسیه واقعاً متوقف شد – نه تنها در مورد کالاهای تحریمی، بلکه به طور کلی. اما معلوم شد که موقتی است. لازم بود داده‌های بسته تحریم‌های اتحادیه اروپا در فوریه به سیستم ترخیص ترانزیت مشترک با اتحادیه اروپا وارد شود (در سالگرد جنگ، عرضه بسیاری از تجهیزات و لوازم الکترونیکی به روسیه را ممنوع شد: از ژنراتورهای برق گرفته تا دوربین‌های دوچشمی، رادارها، ماشین‌های برفی، قطعات یدکی کامیون‌ها؛ ایالات متحده عرضه لوازم الکترونیکی و فناوری خانگی گران تر از ۳۰۰ دلار که در آن بیش از ۲۵ درصد فناوری آمریکایی به کار رفته است را ممنوع کرد).

به طور رسمی، ترکیه از این ممنوعیت پیروی کرد – هیچ ترانزیت مستقیم کالاهای تحریم شده از اروپا یا ایالات متحده به روسیه وجود ندارد. اما این کافی نبود. حمل و نقل غیرمجاز به طور معمول پردازش‌ می‌شود، اگرچه برخی از شرکا، به گفته  Russian logisticians، قیمت‌ها را افزایش دادند و برای کار در شرایط سخت درخواست پاداش کردند.

یکی ازمدیران  Russian logisticiansگفت: “تحریم تا حدی کار را متوقف کرد، اما نه برای همیشه، فقط زمان‌ می‌برد تا حرکت‌های جدید پیدا شود.” همه چیز به نوع کالا و شجاعت واسطه ترکیه بستگی دارد، همکاران او موافق هستند. کارمندان شرکت‌های بازرگانی خارجی‌ می‌گویند کالاهای تحریم شده یا از طریق واسطه‌های جسورتر انتقال پیدا‌ می‌کنند و از گمرک ترکیه ترخیص‌ می‌شوند و به عنوان مثال در حین بسته بندی مجدد به کالاهای ترکیه تبدیل‌ می‌شوند، یا از طریق کشورهای ثالث ترانزیت می‌شوند. فقط ارسال آن بیشتر طول‌ می‌کشد و هزینه بیشتری نیز دارد.

ساده‌ترین، ارزان‌ترین و در نتیجه محبوب‌ترین روش ترانزیت ترکیه اینگونه عمل می‌کند. کارمند یک شرکت لجستیکی روسی که از آن برای تحویل کالاهای اروپایی استفاده می‌کند، برای سایت واژنی ایستوری هزینه حمل یک محموله ۱۰۰۰۰۰ یورویی از آلمان به مسکو را که در یک کانتینر ۲۰ فوتی (حداکثر ۱۸ تن) قرار می‌گیرد، محاسبه کرد.

• چرا ترکیه ؟ این کشور نزدیکترین مرکز تجارت و حمل و نقل بین المللی “دوستانه” به روسیه در مسیر کالاهای آمریکا و اروپا است.
• معاملات بین شرکای شرکت ما – دو شرکت ترکیه ای – انجام‌ می‌شود. اولی کالا را از یک تامین کننده از اروپا خریداری‌ می‌کند و آن را با ۲% افزایش به دومی‌ می‌فروشد. او بدون ترخیص گمرکی در ترکیه، آن را در وضعیت ترانزیت با کمیسیون ۳-۳٫۵٪ به اضافه ۱٫۵٪ برای ثبت مجدد به روسیه‌ می‌فروشد.
• به این باید هزینه تحویل واقعی (حدود ۱۶٪) و همچنین مالیات بر ارزش افزوده (اغلب ۲۵٪)، ترخیص کالا از گمرک و بیمه (بیش از ۷٪) را اضافه کنیم.

به نظر‌ می‌رسد که این، به صرفه‌ترین مسیر، طرح حداقل ۵۰٪ به هزینه کالا اضافه‌ می‌کند. از این میان، بیش از ۱۵ درصد هزینه جنگ است: ۷ درصد هزینه صرفا تحریم به علاوه تا ۱۰ درصد برای افزایش هزینه‌های تحویل (از طریق ترکیه، و نه مستقیماً از طریق بالتیک، مانند قبل از تحریم‌ها).

• برای محموله‌های تحریمی، اکنون لازم است حداقل یک واسطه اضافه شود. به عنوان مثال، یک محموله ترانزیتی از یک شرکت دوم ترکیه ای توسط شرکتی از یک کشور ثالث – در حالت ایده آل کشوری که بخشی از فضای اقتصادی مشابه روسیه است- خریداری‌ می‌شود،. اگر عرضه‌کننده کالا مشکوک شود و مایل به تحویل کالا به کشورهای همسایه روسیه نباشد، شرکت‌هایی در هنگ کنگ، امارات و غیره نیز‌ می‌توانند درگیر شوند.

منبع “واژنی ایستوری” نتیجه‌ می‌گیرد که بسته به روش و ” تحریم ” بودن محصول، هزینه آن‌ می‌تواند سه تا پنج برابر افزایش یابد .

پس از اینکه قزاقستان، یکی از اعضای اتحادیه اقتصادی اوراسیا، در ماه مارس وعده داد که ترانزیت کالاهای تحریم شده به روسیه را با معرفی سیستم ردیابی آنلاین کالا برای صادرات مجدد محدود کند، برخی از شرکت‌ها ترانزیت کالاهای اروپایی و ترکیه را به دو کشور دیگر اتحادیه اقتصادی اوراسیا یعنی قرقیزستان و ارمنستان تغییر دادند. اکنون ارمنستان نیز ملزم به جلوگیری از واردات موازی به روسیه است.

روش کار از طریق ارمنستان، در چارچوب سنت‌های کسب و کار دهه ۹۰، بر اساس توافق نامه‌های غیر رسمی و طرح‌های پیچیده است. بر اساس اظهارات یکی از توزیع کنندگان روسی کالاهای اروپایی، خریدار در روسیه روبل‌ها را به حساب شرکت در ارمنستان منتقل می‌کند، مدیر ارمنی آن را با وکالت و قرارداد وام برداشت می‌کند، به صرافی بانک دیگری می‌رود، دلار یا یورو نقد می‌خرد، آنها را به حسابی در بانک سوم واریز می‌کند و از آنجا به سازنده اروپایی پرداخت‌ می‌کند.

“ما اینگونه زندگی‌ می‌کنیم: از یک طرف ، مشکلات جدید دائماً بوجود‌ می‌آیند – شرکا یا از همکاری‌ می‌ترسند یا از خطرات برای افزایش قیمت‌ها استفاده‌ می‌کنند، اما در نهایت گزینه‌هایی پیدا‌ می‌شود. بنابراین وقتی در رویترز یا بلومبرگ وعده‌های مقامات کشورهای دوست ما مبنی بر محدود کردن ترانزیت یا اجازه ندادن برخی کالاها به روسیه را می‌خوانیم، واقعاً نگران نمی‌شوم – اینها عمدتاً اظهارات رسمی برای مخاطبان غربی است. یکی از مدیران ارشد یک شرکت لجستیکی توضیح می دهد که وقتی یکی از مقامات آنها همین را به Russia Today می گوید، من نگران می شوم.

به گفته یکی از کارکنان شرکت‌های وارد کننده، «واردکنندگان بیشتر نگران اقدامات مقامات روسیه هستند. تا آخرین لحظه مشخص نیست که آیا اجازه واردات موازی به این یا آن کالا داده می شود، آیا آستانه افزایش واردات معاف از گمرک تمدید می شود یا خیر. آیا روند ساده صدور گواهینامه لغو می شود یا باقی می ماند، آیا محدودیت هایی برای واردات موازی خودروهای خارجی اعمال می شود یا از آن حمایت می شود؟ – چه‌ می‌توانم بگویم، گمرک همچنان محموله‌های واردات موازی را اگر تأییدی از صاحب حق مالکیت در مورد حق واردات آن وجود نداشته باشد به تعویق‌ می‌اندازد. این همان چیزی است که کار کردن با آن سخت است. و با این حال، اگر کالای ضروری وجود داشته باشد ما آن را [حتی] از طریق ماداگاسکار وارد خواهیم کرد».

منبع