بازخوانی تجربه ترکیه در نهادسازی منطقه‌ای در آسیای مرکزی

آنکارا در تلاش است تا با تقویت عمودی و افقی هم‌گرایی ترکی (تعمیق همکاری موجود و گسترش موضوع‌های تحت شمول آن)، در عین ارتقای قابلیت‌های ژئوپلیتیک و راهبردی خود، اثربخشی خود را نیز در محیط بین‌المللی افزایش دهد. روندی که در محافل رسانه‌ای و آکادمیک این کشور، گاه از آن با عنوان «نقش رهبری ترکیه» (برای آسیای مرکزی و «جهان ترک») نیز یاد می‌شود. در چشم‌انداز مذکور، «نقش رهبری» به «نتایج سیستمی» منجر خواهد شد؛ چرا که در افزایش «قدرت» و «تأثیرگذاری» سیاست خارجی ترکیه در محیط بین‌المللی تبلور خواهد یافت؛ بنابراین، اهمیت کانونی هم‌گرایی ترکی (با محوریت سازمان دولت‌های ترک)، مبتنی بر پیامدهای قابل‌پیش‌بینی «افزایش وزن» ترکیه در «مناسبات سیاست و تجارت جهانی» در نظر گرفته شده است.