طالب خان شهیدی در سال ۱۹۴۶ در دوشنبه در به دنیا آمد. پدرش آهنگساز و استاد برجسته زیادالله شاخیدی از بنیانگذاران موسیقی تاجیک بود. او پس از فارغ التحصیلی از کنسرواتوار دولتی چایکوفسکی مسکو، جایی که آرام خاچاتوریان و سرگئی بالاسانیان استادان وی بودند، به دوشنبه بازگشت. او برای مدتی مدیر تئاتر آکادمیک اپرا و باله به نام عینی بود، سپس کرسی معاونت وزیر فرهنگ را به دست گرفت و بعد از آن ارکستر هارمونی جهان را گردآوری و جشنواره های متعدد و تورهای مختلفی با همراهی نوازندگان مشهور برگزار کرد. شهیدی همواره سعی داشت زندگی موسیقایی تاجیکستان را احیا و غنی کند.
او سبک خود را در موسیقی ایجاد کرد و توانست ارزش های هنر موسیقی اروپا و عطر و طعم ملی موسیقی کلاسیک و محلی تاجیکستان را در آن بگنجاند. از جمله آثار وی می توان به اشعار سمفونیک، کنسرتو گروسو، کنسرتوهای پیانو، اپراهای حافظ آتش، امیر اسماعیل، اپراهای افسانه ای همچون خلیفه لک لک، سیب های جادویی، زیبا و جانور، باله مرگ رباخوار، رباعی خیام و یوسف و زلیخا اشاره کرد.
وی تا کنون موفق به دریافت بسیاری از جوایز معتبر موسیقی، از جمله مدال طلای اتحادیه آهنگسازان مسکو (۲۰۱۲)، مسابقه بین المللی موسیقی معاصر در ایالات متحده آمریکا شده است. او همچنین مهمان جشنواره های موسیقی بین المللی موسیقی مدرن و قومی در روسیه و همچنین جمهوری های آسیای مرکزی، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، اتریش، جمهوری چک، آلمان، فرانسه، ژاپن، ایران بوده است.
شاید یکی از مهم‌ترین بخش‌های بیوگرافی طالب خان شهیدی فعالیت در فیلم نسیم مولیان بوده است. طالب خان شهیدی کار حرفه‌ای خود را از سینما آغاز کرده و سال ۱۳۸۷ فیلم نسیم مولیان به عنوان آهنگ ساز فعالیت داشته است که توانست با مهارتش، جای خود را میان اهالی فضای سینما مطرح کند. طالب خان شهیدی توانست با فعالیت در فیلم نسیم مولیان تجربه حرفه‌ای موفقی برای خود رقم بزند و همکاری در کنار بازیگران بزرگ و باتجربه‌ای نظیر توانست سطح کاری او را متحول کند.
وی از سال ۱۳۸۲ باارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران در زمینهٔ آهنگسازی و رهبری ارکستر به همکاری پرداخت. او همچنین به عنوان استاد راهنما دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه هنر تهران همکاری داشته‌است.
در بین صفحات این آهنگساز، صفحه ای از ساخته های او که به سرپرستی والری گرگیف ضبط شده، برجسته است. این کنسرتو کلارینت با عنوان شعر سمفونیک صدو (صدا)، شامل قطعاتی همچون باله مرگ رباخوار و رباعیات خیام می باشد.
