بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین آیا طالبان از موضع خود در خصوص زنان کوتاه خواهد آمد؟ ساختار امنیتی اوراسیا: از ایده تا عمل چالشهای حقوقی تحریمهای اتحادیه اروپا علیه روسیه اهمیت راهبردی اتصال ریلی افغانستان به ترکیه خشک شدن دریای آرال و تاثیر آن در افزایش میزان گرد و غبار در آسیای مرکزی مسیر غرب بیابانی است که بخاطر تحریمها سوخته است
ملامحمد عمر مجاهد اولین رهبر گروه طالبان در یک عکسالعمل خشمگینانه نسبت به درخواست سازمان ملل متحد مبنی بر رعایت حقوق زنان (از جمله دستیابی زنان به تحصیل و آموزش در مراکز تحصیلی)، این درخواست را مساوی با کفر و ترویج فحشا دانست.
رسانههای ایرانی اخیرا گمانهزنی کردهاند که تهران ممکن است در صورت وقوع جنگ دیگری در قرهباغ کوهستانی به ایروان کمک نظامی کند. مقامات ایرانی همچنین اعلام کردهاند که ارمنستان یکی از کشورهایی است که به خرید پهپادهای نظامی علاقه نشان داده است. به گفته ندیمی: «هرگونه کمک نظامی ایران به ارمنستان مشخصا ارسال پیامی روشن به آذربایجان و ترکیه خواهد بود. من فکر نمیکنم ایران مقدار قابلتوجهی تسلیحات را منتقل کند.» ندیمی پیشبینی میکند که هرگونه رویارویی نظامی آذربایجان و ایران محدود و به سرعت مهار شود. با این وجود، این به آن معنا نیست که «تلفات قابلتوجهی از هر دو طرف» وجود نخواهد داشت.
خیلی قبل از توافق عربستانسعودی و ایران، چین خود را بهعنوان شریک حیاتی برای کشورهای خاورمیانه معرفی کرده بود. چین بزرگترین شریک تجاری عربستانسعودی و ایران است و بزرگترین خریدار نفت از این دو کشور است.در سالهای اخیر، چین این روابط را بیشازپیش تقویت کرده و در سال۲۰۲۱ یک قرارداد همکاری ۲۵ساله با ایران و در سال۲۰۲۲ یک قرارداد مشارکت استراتژیک جامع با عربستانسعودی امضا کردهاست، اما این حسننیت به لطف طرح عظیم «کمربند و جاده» (BRI) که در سال۲۰۱۳ با هدف اتصال آسیا، اروپا و آفریقا از طریق شبکهای از بنادر، راهآهنها، بزرگراهها و سایر پروژههای زیربنایی تحتحمایت چین آغاز شد، فراتر از عربستانسعودی و ایران رفت.
توجه به «ابهام ها و پیچیدگی های مواضع سیاسی» رهبران دو کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان است که بر اساس آن می خواهند به تدریج سیاست ها و اقدامات مرتبط با تغییر و تحولات ژئوپلیتکی و شاید هم درگیری و جنگ نظامی، لباس تحقق بپوشد. ما نباید از ساده سازی هایی که از مسئله اصلی فوق الذکر در منطقه قفقاز جنوبی و قره باغ صورت می گیرد، به راحتی عبور کنیم
ژانگ یانشنگ، محقق ارشد مرکز تبادلات اقتصادی بینالمللی چین، اخیراً در دو نوبت گفته است که کاهش سود صنعتی چین نه تنها به دلیل کندی تقاضای خارجی، بلکه همچنین بازسازی زنجیرههای تامین ایالات متحده است.
حسام الدین حجت زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ارزیابی مواضع و رفتار سیاسی چین نشان می دهد که مقامات این کشور همانند روسیه تا زمانی از مواضع رادیکال ایران در ضدیت با آمریکا حمایت می کنند که سود و امتیازات اقتصادی بیشتر از سوی تهران تضمین شود. پکن و شرکت های دولتی چینی در همین راستا ضمن همراهی با تحریم های ضدایرانی ایالات متحده آمریکا در طول ۲۰ سال گذشته، نفت ایران را در سال های اخیر با قیمتی به مراتب پایین تر از قیمت واقعی آن (۱۲ دلار ارزان تر از قیمت روزِ نفت ایران) در بازار غیررسمی انرژی خریداری می کند. به این ترتیب، چین از استیصال جمهوری اسلامی ایران در زمینه فروش میلیون ها بشکه نفت بدون مشتری اش، استفاده می کند و تهران هم به این دلخوش کرده که پکن بزرگترین خریدار نفت اش است و بدین ترتیب در داخل چنین تبلیغ می شود که سیاست آمریکا در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران با شکست مواجه شده است! در حالی که واقعیت آن است که واردات نفت چین از روسیه و عربستان سعودی به مراتب بیشتر از واردات این محصول از ایران است.
تأثیر اعتراضات نوامبر 2022 از نظر تغییرات فوری و پایدار متفاوت بوده است. به عنوان یک پیامد فوری، فعالیت عمومی در مورد مدیریت همه گیری دولت افزایش یافت. مثلاً در کنار انتقاد کردن با کنترلهای سختگیرانه کووید صفر، شهروندان نسبت به بی نظمی و سردرگمی ایجاد شده به دلیل پایان ناگهانی سیاست کووید صفر از دولت مرکزی ابراز نارضایتی کردند.
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه اخیراً آب سردی را بر روی ایده ایست بازرسی آذربایجان ریخته بود. او در جریان دیدار اواخر فوریه از باکو گفت: «ایجاد نوعی ایست بازرسی در آنجا [در کریدور لاچین] در نظر گرفته نشده است.
در نشست پاریس که ماه گذشته با حضور نمایندگان کشورهای غربی برگزار شد، آمریکاییها پشت درهای بسته اعلام کردند که کشورهای آسیای مرکزی از پروژه تغییر رژیم در افغانستان حمایت نخواهند کرد. حتی تاجیکستان از "جبهه مقاومت ملی" فاصله خواهد گرفت تا مبادا وارد یک جنگ داخلی در افغانستان شود. امامعلی رحمان یک رئالیست سرسخت است. حال، خطر واقعی که در آینده وجود دارد این است که آمریکا و متحدان آن که نتوانستند طالبان را همسو و مطیع خود کنند و نتوانستند یک جنبش مقاومت ضد طالبانی ایجاد کرده یا اینکه کشورهای آسیای مرکزی را متقاعد به جدا شدن از مسکو و پکن کنند، ممکن است رو به سوی آخرین گزینه بیاروند که آن ایجاد هرج و مرج و آنارشی در افغانستان است، به نحوی که دیگر هیچ برندهای نداشته باشد.