بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین احیای مجدد اوکراین: کوهی که باید از آن صعود کرد نشست “فردوسی و شاهنامه در اوراسیا” ابعاد پیدا و پنهان رویکرد جدید انگلستان به آسیای مرکزی دیدار شی از اروپا و سر باز کردن زخمی کهنه ارزیابی روابط پیونگ یانگ-مسکو در دوره پس از جنگ با اوکراین تغییرات در دولت روسیه؛ ابتکار اقتصادی دفاعی
خسارات مرتبط با تغییرات در جریانهای اقتصادی ناشی از جنگ تا فوریه 2024 بالغ بر 499.6 میلیارد دلار برآورد شده است که نشان دهنده تأثیر گسترده درگیری بر چشمانداز اقتصادی اوکراین است.
دستیابی به سلاح هستهای جایگاه مهمی در دکترین اردوغان و وارثان فکری او دارد. اما احزاب کمالیست و دیگر مخالفان اردوغان در ترکیه مخالف تمامی اشکال برنامههای هستهای از جمله مخالف احداث نیروگاه اتمی آق قویو برای تولید برق هستند. کمالیست ها بجای اهتمام به برنامههای هستهای ترکیه، طرفدار وابستگی به آمریکا و ناتو و برخورداری از چتر حمایت هستهای ناتو از ترکیه هستند.
ولادیمیر پوتین در جایگاه رهبر روسیه نوین با این حجم هزینه سیاسی و امنیتی و انجام مانورهای گسترده نظامی که برای نشان دادن اراده وجدیت خود در بدست آوردن تضمینهای امنیتی و تامین اهداف کلیدی و راهبردی در باره اوکراین بعمل آورده است، اگر در پایان این ماجرا نتواند موقعیت و وضعیت اوکراین در رابطه با روسیه را تعیین تکلیف کند، در انجام ماموریت ناتمام خود شکست خورده و بازنده جنگ سرد دوم با امریکا خواهد بود، که خود آن را آغاز و داغ کرده است.
از روزی که گورباچف در سال 1989 پذیرفت که با انحلال پیمان ورشو کشور آلمان متحد شکل بگیرد، روندی در گسترش شرقی ناتو آغاز شد که اوج آن در سال 1997 و پذیرش کشورهای اروپای شرقی بود و تعبیر دولتمردان و نخبگان روس از این روند چیزی جز تحقیر ملت روسیه نبوده است.
این روزها که تنش میان روسیه از یک سو و آمریکا و ناتو از سوی دیگر بر سر اوکراین بالا گرفته و حتی احتمال بروز درگیری نظامی وجود دارد، بارها شنیدهایم که طرفین سخن از «توافق مینسک» به میان آورده و یکدیگر را به عدم پایبندی به آن متهم می کنند.
▪️در بحبوحه افزایش تنش در اوکراین، در حالیکه نامه آمریکاییها به مسکو و پاسخهایی که چندان بر وفق مراد کرملین نبود چندی پیش منتشر شد، حالا رسانه های روسیه محورهایی از پاسخ دوباره روسیه به نامهی آمریکا را مشخص کرده اند:
رویدادهای قزاقستان در ژانویه سال 2022 و همچنین خصومتها در مرز قرقیزستان-تاجیکستان در تابستان سال 2021، دولتهای کشورهای آسیای مرکزی را وادار میکند تنها به نیروهای مسلح خود و تقویت پتانسیل نظامی و امنیتی خود متکی باشند. به جرأت میتوان گفت که عامل افغانستان و تهدیدهای ناشی از آن، کشورهای منطقه آسیای مرکزی را برای مدت طولانی به همکاری نظامی-سیاسی هم با فدراسیون روسیه و چین و هم با ایالات متحده آمریکا و کشورهای ناتو در حوزه امنیت و مبارزه با تروریسم ملزم خواهد کرد. این چشم انداز به افزایش رقابت بین بازیگران منطقهای و جهانی در منطقه آسیای مرکزی منجر میشود.
به نظر میرسد چین طی سالهای اخیر از گزارههای پیشنهادی اولیه خود مبنی بر ظهوری کاملا مسالمتآمیز عبور کرده است. در شرایط جدید محیط پیرامونی، به ویژه در دریای چین جنوبی، تایوان، هنگکنگ و اکنون آسیای مرکزی، چین رویکرد برونگرایانهتری را از خود بروز داده است. در این چارچوب تغییر رفتار و موضعگیریهای این کشور در قبال آسیای مرکزی نیز محسوس بوده است. در حالی که در بحرانهای پیشین پکن عملاً سکوت مطلق را در قبال تحولات در پیش میگرفت و تلاش میکرد تزاحمی با منافع بازیگران دیگر در منطقه ایجاد نکند، در بحران اخیر قزاقستان با «انقلاب رنگی» خواندن این تحولات، عملاً یک موضع فعالانه را اتخاذ کرد. نخستین برونداد این رویکرد را نیز میتوان در متقاعد کردن کشورهای آسیای مرکزی برای حضور در افتتاحیه المپیک زمستانی پکن مشاهده کرد.
امروز ما با یک بحران قابل اجتناب بین ایالات متحده و روسیه روبرو هستیم که قابل پیش بینی بود، این بحران عمداً تسریع شد اما به راحتی می توان با استفاده از عقل سلیم آن را حل کرد.