یکی از کشورهایی که گفته میشود نقش فعالی در در آینده سیاسی این کشور خواهد داشت ترکیه می باشد. بنابر توافقات انجام شده میان ترکیه و آمریکا پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان ترکیه حفاظت فرودگاه بین المللی حامد کرزی کابل را بر عهده خواهد گرفت. بسیاری از کارشناسان چنین اقدامی را تداوم حضور ناتو به نمایندگی ترکیه در افغانستان تلقی میکنند، اما ابعاد مسئله فراتر از آن میباشد.
با اعلام پیوند ارگانیک میان طالبان و القاعده و همچنین رویدادهای ۱۱ سپتامبر، آمریکا به همراه ائتلافی گسترده از اعضای ناتو و سایر کشورها اقدام به حضور نظامی گسترده در افغانستان کرد. با توجه به اینکه در این اقدام نظامی بیش از ۱۳۵ هزار نیروی ائتلاف به همراه تجهیزات پیشرفته نظامی توانست به حکومت طالبان در مناطق گستردهای افغانستان پایان دهد، می توان اینگونه نتیجه گرفت که هرگونه مداخله نظامی برای جلوگیری از از تصرف مناطق بیشتری از افغانستان توسط طالبان دور از ذهن می باشد. بسیاری از منتقدین آمریکایی بر این باورند که هزینه حضور آمریکا در افغانستان مابین ۱ الی ۲ تریلیون دلار بوده است، و ناگفته پیداست که هیچ کشوری چنین بودجه نظامی را برای دفع طالبان هزینه نخواهد کرد و با توجه به حضور طالبان در بیش از ۵۰۰ هزار کیلومتر مربع از افغانستان کشورهایی مانند ترکیه، چین روسیه ایران و هر کشور دیگری مداخله نظامی در این کشور را از باب خود منتفی میدانند.
در این راستا ترکیه با ۶۰۰ نیروی نظامی حاضر خود در در افغانستان از این قاعده مستثنا نبوده و افکار عمومی این کشور نیز اجازه ارسال نیروهای بیشتر به افغانستان را نمی دهد، مقامات نظامی و سیاسی ترکیه اعلام کردهاند که هیچ نیروی نظامی مازاد به افغانستان اعزام نخواهد شد و نیروهای ترک حاضر در افغانستان نیز بخشی از مجادله احتمالی با طالبان نخواهد بود.
حضور ترکیه در افغانستان را میتوان در مواردی مانند “تداوم همکاری این کشور با ناتو، در دست داشتن ابتکار سیاسی برای تداوم رقابت منطقه ای و مهمتر از همه نقش آفرینی در احیای جریان ترک گرایی در شمال افغانستان و تشکیل منطقه «ترکستان جنوبی» در صورت تجزیه یا تقسیم این کشور به مناطق نفوذ” خلاصه کرد. در این راستا ترکیه دیدارهای گسترده ای با سران جنبش های ترک گرا مانند ژنرال دوستم و پسر وی و همچنین سایر افراد ذی نفوذ داشته است. این سیاست در داخل ترکیه نیز از حمایت حداکثری احزاب اصلی مانند حزب عدالت و توسعه، حزب حرکت ملی و حزب نیک برخوردار می باشد.