چرا خشم اژدها برانگیخته نشد؟
دلایل و نتایج لغو خودمختاری «مناطق قبایلی پاکستان» با نگاهی به پاراچنار
بازگشت ترامپ به قدرت و تأثیر آن بر سیاست انرژی آمریکا در آسیای مرکزی
سناریوهای آینده روابط هند و روسیه
زنگ خطر اقتصاد آناتولی
مهمترین ابزار و استراتژیهای دیپلماسی فرهنگی روسیه: از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تا امروز
سیانان تحولات اخیر تعرفهها را بررسی کرد؛
روسیه و کشورهای آسیای میانه نه منابع، نه دلایل قانع کننده و نه تمایل به مداخله نظامی در امور افغانستان را دارند. چنین مداخله ای یک بی احتیاطی کامل با نتایج فاجعه بار خواهد بود. نخست، افغان ها خودشان باید جنگ داخلی را خاتمه دهند - در میدان جنگ و در حالت ایده آل، در پای میز مذاکره. دوم این که روسیه منافع مستقیمی در افغانستان ندارد، بنابراین، به استثنای افراط گرایان باید آماده برقراری ارتباط با همه نیروهای تاثیرگذار محلی باشد. و سوم این که علی رغم نزدیکی ازبکستان و تاجیکستان به هم طایفه ای های خود در آن سوی مرز، این کشورها توانایی مداخله نظامی در درگیری های داخلی افغانستان را ندارند و باید از کنار نظاره گر باشند.
«سایمون تیسدال» تحلیلگر غربی در یادداشتی برای روزنامه گاردین به واشنگتن هشدار داد که چین به خوبی از بزرگترین نقطه ضعف دولت جو بایدن و آمریکا اطلاع دارد.
یک کارشناس مطالعات منطقهای به خبرآنلاین گفت که چین از جانب سینکیانگ در خطر نیست چراکه این شهر تحت کنترل شدید امنیتی است و گروهی هستند که شامل اقلیت کشور سه میلیاردی می شوند.
در سال های اخیر شاهد رشد حضور چین در بازار فروش تسلیحات در خاورمیانه و به ویژه در حوزه خلیج فارس هستیم. برای دهه ها، آمریکا تامین کننده اصلی تسلیحات موردنیاز متحدان خود در خاورمیانه، از جمله کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بوده است. در کنار آمریکا، کشورهای اروپایی از جمله انگلیس، فرانسه، اسپانیا و آلمان نیز بخشی از نیاز تسلیحاتی این کشورها را تامین میکنند. اما با نفوذ روزافزون چین در بازار تسلیحاتی این منطقه، شاهد تغییر این معادله هستیم و سهم این کشور به مرور افزایش مییابد.
مانند دیگر همسایگان ایران، ارمنستان و جمهوری آذربایجان نیز در تلاشند تا دریابند که روی کار آمدن ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری محافظه کار منتخب، چه تاثیری بر جهت گیری های ایران در قبال منطقه خواهد داشت. از دیدگاه جمهوری آذربایجان، ادامه سیاست های دولت میانه رو حسن روحانی مطلوب است. در مقابل، ارمنستان در حال خروج از بحران، هنوز نتوانسته استراتژی منسجم سیاست خارجی متناسب با واقعیت های جدید داشته باشد.
سازمان پیمان امنیت جمعی هنوز هم برای اثبات خود فرصت دارد، اگر بتواند پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان فعالیت موثری از خود نشان دهد. سازمان پیمان امنیت جمعی یک اتحاد نظامی است که روسیه، بلاروس، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان عضو آن هستند. این سازمان هرگز از محبوبیت زیادی نه در این شش کشور عضو و نه در خارج از آنها برخوردار نبوده است. دلیلش این نیست که این سازمان یک سیاست تهاجمی توسعه طلبانه را اجرا میکند. دلایل عدم محبوبیت این سازمان بسیار موهن تر هستند که کمتر کسی از آنها اطلاع دارد.
سند «راهبرد امنیت ملی فدراسیون روسیه» که در سال ۲۰۲۱ توسط ولادیمیر پوتین تصویب و ابلاغ گردید توسط بخش رسانه ای سفارت ایران به فارسی ترجمه و در دسترس علاقمندان و پژوهشگران قرار گرفت است.
«یورش به لنکران نبردی است که در جریان دوره اول جنگهای ایران و روسیه در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۸۱۳ (۲۳ دی ۱۱۹۱ خورشیدی) در ناحیه تالش شمالی و شهر لنکران به وقوع پیوست. پس از پنج روز محاصره دژ لنکران و گلولهباران آن، روسها با وجود برتری عددی طرف ایرانی، موفق به حمله به ارگ […]