جانشین وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران خریدهای جدید نظامی از روسیه شامل جنگنده سوخو۳۵، بالگرد هجومی و هواپیمای آموزشی را قطعی اعلام کرد. با پایان محدودیتهای تسلیحاتی قطعنامه۲۲۳۱ در اکتبر۲۰۲۳، روسیه بهعنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت محدودیتی برای ارسال سلاح به ایران برای خود قائل نیست و به زودی این جنگافزارها در آسمان ایران به پرواز درخواهند آمد.
کمیل تسلط ولو نسبی چین بر این منطقه ژئوپلیتیکی، به مفهوم موفقیت این کشور در پیوند دو حوزه هارتلند و ریملند و آشکار شدن ظرفیت های ژئوپلیتیکی افغانستان در قالب چهار راه تجارت و ترانزیت می باشد.
به نظر میرسد دولت سادیر جباروف در بازه کنونی از طریق هماهنگی و همکاری با روسیه در صدد است تا در ازای ارائه قطرهچکانی امتیازهای سیاسی و اقتصادی، به مرور اهرمهای فشار آمریکا برای شکلدهی به هرگونه تحولات داخلی نظیر انقلابهای مخملی و یا تحریک تاجیکستان در تنشهای مرزی و حتی احیاء جریانهای واگرای جنوبی را تقلیل دهد تا در میانمدت بتواند به یک استقلال استراتژیک در مقابل آمریکا دست یابد.
تاکید بر خدشهناپذیری مرزهای بینالمللی ناظر بر لزوم خروج باکو از حدود ۱۴۰ کیلومتر مربع از اراضی ارمنستان و همچنین توقف پیگیری کریدور جعلی زنگزور، و تاکید بر رعایت حقوق بشر در بیانیه تهران، ناظر بر موضوع محکومیت پاکسازی قومی قراباغ از ارامنه بومی، لزوم تعهد دولت باکو و متحدانش مبنی بر رعایت الزامات حقوق بشری در این باره ازجمله تضمین بازگشت امن ارامنه و صیانت از مواریث تاریخی و مذهبی آنها در قراباغ است.
محمود شوری، معاون اندیشکده ایران و اوراسیا (ایراس) و کارشناس مسائل اوراسیا میگوید ایران ابزارهای محدودی برای بازیگری در منطقه قفقاز دارد و امید بستن به این که کشورهای ترکیه و آذربایجان در آینده نیز مثل امروز رفتار میکنند اقدام صحیحی نیست. به باور او با توجه به بحرانهای جهانی و همچنین تهدید نشدن منافع کشورهای اروپایی و آمریکا در منطقه قفقاز، این کشورها تمایل زیادی برای درگیر شدن در این بحران ندارند.
رئیس صندوق بین المللی پول هشدار داد: پس از دهه ها ادغام جهانی، این خطر فزاینده وجود دارد که جهان به بلوک های اقتصادی متخاصم تقسیم شود. چرا این اتفاق می افتد، جهان آینده چگونه خواهد بود و روسیه چه جایگاهی در آن خواهد داشت؟
محمود شوری کارشناس ارشد مسائل روسیه در گفتوگو با هممیهن به تشریح احتمال گفتوگو و توافق بین روسیه و غرب در موضوع فلسطین پرداخت.
در عصر ایندو-پاسیفیک که به شدت متمرکز بر مبادلات اقتصادی-تجاری است پاکستان در موقعیت ژئوپلیتیکی قدرتمند قرار دارد که از طریق فرصتهای ژئواکونومیک که فضای پیرامونی در اختیارش قرار میدهد سیاستهای امنیتی-دفاعی آن شکل خواهد گرفت. در این بین هند به عنوان یک رقیب قدرتمند و قدیمی، میتواند چالشهای تنشزایی را برای ثبات این کشور به وجود آورد. از آنجائی که هند، کریدور اقتصادی چین- پاکستان را چالشی برای منافع ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک خود میبیند که به نوعی میتواند در ارتباطات این کشور برای اتصال با کشورهای آسیای مرکزی و افغانستان خلأهایی را به وجود آورد، مسئله بلوچها و پنجابیها همچنین کشمیر(ژئوپلیتیک آب) به عنوان یک ابزار قدرتمند و بازدارنده برای تضعیف توان دفاعی-امنیتی پاکستان در نظر گرفته میشود که میبایست این کشور استراتژی و تاکتیکهایی را در جهت حل این مشکلات تدوین و اجرایی کند.
لازم است تا فعالیتهای چین در افغانستان را در چارچوب راهبرد بلند مدت آن برای دسترسی به منابع راهبردی و همچنین رقابت جهانی آن با آمریکا در نظر گرفت. لذا به رغم همه ادعاهای مطرح شده درباره عدم علاقه چین به ایجاد «حوزه نفوذ»، مولفههایی از ایجاد حوزه نفوذ دیده میشود. به لحاظ سیاسی نیز به نظر میرسد که پکن تمایل دارد تا بعد از شکست سایر بازیگران بینالمللی در افغانستان به بازیگر مهمی در این کشور بدل شود؛ هر چند ظاهرا نمیخواهد نوعی برتری انگاری و پیروزنمایی افراطی را از خود به نمایش بگذارد. هنوز مشخص نیست که آیا چین به دنبال تحقق منافع (و پروژههای) اقتصادی حقیقی در افغانستان است یا این که از این پروژهها برای انگیزهبخشی به حکومت طالبان در حوزههای امنیتی و سایر حوزهها استفاده میکند. جواب این سئوال بله و خیر نیست چون تعادل بین این دو گزینه، ممکن است به واسطه تحولات سیاسی منطقه یا جهان تغییر پیدا کند.