جانشین وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران خریدهای جدید نظامی از روسیه شامل جنگنده سوخو۳۵، بالگرد هجومی و هواپیمای آموزشی را قطعی اعلام کرد. با پایان محدودیتهای تسلیحاتی قطعنامه۲۲۳۱ در اکتبر۲۰۲۳، روسیه بهعنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت محدودیتی برای ارسال سلاح به ایران برای خود قائل نیست و به زودی این جنگافزارها در آسمان ایران به پرواز درخواهند آمد.
نگاه آسیای مرکزی در حال حاضر به بیشینهسازی توان نظامی و دفاعی برای مواجهه با هر تهدیدی با استفاده از ظرفیتهای غیرروسی است. در چنین شرایطی بسیاری از بازیگران خارجی نظیر ترکیه، هند، پاکستان و برخی کشورهای غربی، اقدامهای موثری را برای استفاده از این شرایط صورت دادهاند. کشورهای منطقه نیز با استفاده از این حمایتها به توسعه زیرساختهای دفاعی و نظامی خود در داخل و در رویکردهای درونمنطقهای پرداختهاند.
یکی از پیشرفتهترین تانکهای آمریکایی، ام 1 آبرامز سرانجام به اوکراین رسید تا به این کشور در ضدحملهای که برای بازپسگیری مناطق اشغال شده در جریان است کمک کند.
روشن است که ترکها و صهیونیستها با موقعیتی که به دست آوردهاند و جای پایی که محکم کردهاند همراه با عطش آذریها، مجدانه به دنبال گسترش نفوذ خود بوده و قفقاز را به یک مزاحمت فعال دائمی و خطرناک ژئواستراتژیکی علیه جمهوری اسلامی ایران تبدیل میکنند.
تا زمانی که روسیه و چین قدرت های سیاسی و اقتصادی مسلط منطقه باقی بمانند، آسیای مرکزی (هارتلند) هدف تهدید، تطمیع و انقلاب های رنگی آمریکا و اتحادیه اروپا خواهد بود.
تایج جنگ 24 ساعته برای جمهوری آذربایجان رضایت بخش بود؛ به طوری که متأثر از آن و اعلام آتش بس، رهبران قره باغ کوهستانی در شهر یولاخ پای میز مذاکره نشستند و تقریباً با تمامی درخواستها و پیشنهادات جمهوری آذربایجان موافقت کردند.
چالش اصلی ترکیه در عراق بیش از اقلیم کردستان با دولت مستقر در بغداد است. موضوع اول به مواجهه با پ.ک.ک برمیگرد. ترکیه این گروه را تهدیدی برای خود قلمداد و به عنوان یک گروه تروریستی شناسایی کرده و به طور پیوسته در حال نبرد با آن است.
تنشهای مرزی موضوع جدیدی در روابط تاجیکستان و قرقیزستان نیست و در عین حال در بسیاری از تنشهای مرزی و درگیریهای نظامی ارادههای سیاسی کلان وجود نداشته است. در اغلب این درگیریها، تنشهای میان ساکنان بومی یا اشتباهات فردی نیروهای مرزبانی، منجر به شعلهور شدن درگیریهای گستردهتری شده است. بااینحال با وجود حساسیتهای شدید دو کشور و برگزاری کمیسیونهای مشترک منظم و پرشمار، درگیریهای اخیر که پیش از مرزها از پایتختهای دو کشور آغاز شده، نگرانیهای زیادی را در خصوص محرکهها و سناریوهای محتمل به وجود آورده است.
با امضای توافق صلح بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان و پایبندی طرفین به آن، قدرتهای منطقه و فرامنطقه دلیلی برای حضور در قفقاز جنوبی و آتشافروزی در این منطقه در راستای بیشینهسازی منافع خود نخواهند داشت، تهران نیز خواهد توانست با توجه به امنیت حاکم شده بر منطقه، با هردو جمهوری قفقازی همسایه خود، روابط پایداری را برقرار سازد.