قدرت شفیعی
موضوع روابط قزاقستان و روسیه جالب است. همین چند ماه پیش بود که دولت قزاقستان در مواجه با اعتراضات خونبار در خطر تغییر قرار گرفته بود و شاید اگر روسیه نظامیان سازمان پیمان امنیت جمعی را به قزاقستان نمی‌برد، دولت قاسم توکایف از پس مدیریت شرایط بر نمی‌آمد. از آن زمان به بعد، همه تصور می کردند که قزاقستان هم به جمع دوستان نزدیک یا به عبارت دیگر مریدان مسکو پیوسته و تحت تاثیر آن خواهد بود.
با این حال، توکایف که طی ماه‌های اخیر با تلاش برای کاهش نقش خانواده نظربایف در امور قزاقستان، دست به ریسک بزرگی زده بود، حالا ریسک دوم را به جان خریده و آن هم عدم همراهی با روسیه است.
توکایف چندی پیش در جریان نشست اقتصادی سن‌پتربورگ تعارف را کنار گذاشته و در حضور ولادیمیر پوتین گفت که کشورش نمی تواند در شرایط تحریمی روسیه را همراهی کند و نظرش در خصوص جنگ اوکراین هم با کرملین متفاوت است. پس از آن بود که خبر رسید گمرک قزاقستان به اجناس تحریمی اجازه حرکت به مرزهای روسیه نمی دهد و این موضوع باعث شد مسکو یکی از بهترین روش ها برای دور زدن تحریم را از دست بدهد.
حالا گزارش جدید نشان می دهد که قزاقستان می خواهد با استفاده از تسلیحات آمریکایی، ترکیه‌ای و چینی ارتش خود را تقویت کند و این خودش پیامی مستقیم به روسیه است. با توجه به نفوذ فرهنگی و اقتصادی جدی روسیه در قزاقستان و جمعیت قابل توجه روس‌تبار در این کشور، آیا قزاقستان هم از جانب روسیه احساس خطر می‌کند؟
این همان موضوعی است که وال استریت ژورنال به آن اشاره کرده و نوشته است: توکایف نگران است که کشورش بعد از اوکراین، به هدف جدید روسیه بدل شود.
البته که این نگرانی حداقل در کوتاه مدت چندان منطقی به نظر نمی رسد چراکه شرایط اوکراین بسیار متفاوت است، اما همین که دولت توکایف رودربایستی را کنار گذشته و با وجود کمک قابل توجه کرملین برای ابقا در قدرت، رسما به ولادیمیر پوتین پشت می کند، نشان می دهد که توکایف عملگرایی و واقع بینی را در بالاترین سطح ممکن در دستور کار خود قرار داده است. / ایراس
